پیش بینی سلامت روان بر اساس احساس تنهایی و هوش هیجانی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه

مطالعه حاضر با هدف پیش بینی سلامت روان بر اساس احساس تنهایی و هوش هیجانی در دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر سنندج انجام شد. روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش عبارت بود از کلیه دانش آموزان پسر متوسطه دوره دوم در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ با تعداد ۲۱۳۷ نفر که از بین آن ها با استفاده از فرمول فیدل و تاباچینک تعداد ۱۲۰ نفر به عنوان حجم نمونه به روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل سه پرسشنامه ی استاندارد سلامت روان (GHQ-۲۸) گلدنبرگ (۱۹۷۹)، احساس تنهایی راسل و پیلوا و کورتونا (۱۹۸۰) و هوش هیجانی گلمن (۱۹۹۵) بود. تجزیه وتحلیل داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۶ و آزمون های تحلیل رگرسیون خطی چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که رابطه بین سلامت روان با هر دو متغیر احساس تنهایی و هوش هیجانی در دانش آموزان پسر دوره ی دوم متوسطه شهر سنندج معنی دار بوده است. هوش هیجانی و احساس تنهایی سلامت روان را پیش بینی نمود. اما ارتباط احساس تنهایی با سلامت روان قوی تر بود. احساس تنهایی با تمامی ابعاد سلامت روان در ارتباط بود اما تنها سه بعد هوش هیجانی شامل خودآگاهی، خودمدیریتی و خودانگیزشی با اختلالات روان ارتباط معنادار و منفی داشت. دو بعد آگاهی اجتماعی و مهارت های اجتماعی ارتباط معناداری با سلامت روان نداشتند. باتوجه به نتایج پژوهش، لازم است متخصصان روان شناسی و مشاوران به منظور افزایش سلامت روان در دانش آموزان دوره متوسطه، در جهت کاهش احساس تنهایی و افزایش هوش هیجانی در این دانش آموزان اقدامات لازم رو را مبذول داشته و آموزش لازم در این زمینه صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

سلامت روان ، احساس تنهایی ، هوش هیجانی ، دانش آموز.