نقش واسطه ای هوش معنوی در رابطه بین کمالگرایی و امید به زندگی مدیران دانشگاه های آزاد استان مازندران

سابقه و هدف: معنویت و هوش معنوی عنصری مهم در زندگی فردی و سازمانی افراد بوده و بیانگر مجموعه ای از توانایی ها، ظرفیت ها و منابع معنوی است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای هوش معنوی در رابطه بین کمال گرایی و امید به زندگی مدیران دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران انجام شد.   مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی- همبستگی انجام شد. جامعه آماری پژوهش کلیه مدیران و معاونین واحدها، دانشکده ها و گروه های دانشگاه های آزاد اسلامی استان مازندران به تعداد ۵۴۲ نفر بودند که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای، ۲۲۵ نفر از آن ها به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های کمال گرایی اسدپور (۱۳۹۶)، امید به زندگی اشنایدر و همکاران (۱۹۹۱) و هوش معنوی بدیع و همکاران (۱۳۸۹) استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های رگرسیون تک متغیره و معادلات ساختاری بررسی گردیدند. یافته ها: نتایج نشان دادند که متغیرهای کمال گرایی بر هوش معنوی و هوش معنوی بر امید به زندگی اثر مستقیم و معناداری دارند. همچنین کمال گرایی با نقش واسطه ای هوش معنوی، به طور غیر مستقیم بر امید به زندگی تاثیر می گذارد. حدود ۵۶ درصد از واریانس هوش معنوی توسط کمال گرایی، حدود ۲۵ درصد از واریانس امید به زندگی توسط کمال گرایی و حدود ۸۸ درصد از واریانس امید به زندگی توسط هوش معنوی تبیین گردید. نتیجه گیری: آموزش و ارتقای هوش معنوی، کمال گرایی و امید به زندگی موجب تسهیل تصمیم گیری و سلامت روان می شود.

کلیدواژه ها:

Perfectionism ، Life expectancy ، Spiritual intelligence. ، کمال گرایی ، امید به زندگی ، هوش معنوی