پهنه بندی سیل خیزی و ارزیابی کارایی کانال های روان آب سطحی در حوزه آبخیز شهری بندرعباس

عامل اصلی بروز سیلاب و آسیب­های وارده در نواحی شهری و حاشیه شهرها، تغییرات ایجاد شده در الگوی طبیعی سیستم­های زهکشی است. هدف این تحقیق، بررسی وضعیت سیل­خیزی در حوزه آبخیز شهری بندرعباس، برآورد حجم سیلاب منتهی به هر زیرحوزه و ارزیابی کارایی کانال های دفع رواناب های سطحی در این محدوده است. برای این منظور پس از رقومی سازی داده­های مورد نیاز در سیستم اطلاعات جغرافیایی، لایه های مختلف شامل بارندگی، سنگ شناسی، کاربری اراضی، تراکم و طول زهکشی، شیب و ارتفاع از سطح دریا ایجاد گردید. سپس ارزیابی سیل خیزی با فرآیند (PROMETEEII) و برآورد دبی سیلابی نیز با روش کریگر صورت پذیرفت. با توجه به برآورد دبی حداکثر سیلابی، کانال های دفع آب های سطحی، توانایی لازم برای عبور سیلاب بیش از ده سال را ندارند و در صورت وقوع سیلاب­های شدیدتر، شهر متحمل آسیب خواهد شد. نتایج حاصل از روش پرومته نشان داد، زیرحوضه شیلات و سورو به ترتیب دارای بالاترین و پائین ترین رتبه از نظر محدوده سیل خیزی هستند و مهمترین فاکتورهای اثر گذار بر سیلاب شهری طول و تراکم زهکشی معرفی گردید. لذا لازم است، راهکارهای لازم برای کاهش سیل­خیزی در حوضه­های شهری و اقدامات مناسب برای بهبود سیستم کانال­های دفع آب­های سطحی صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

Flood risk ، PROMETEII method ، Krigger method ، Bandar- Abbas Urban watershed. ، سیل خیزی ، روش پرومته ، روش کریگر ، حوزه آبخیز شهری بندرعباس.