مقایسه علل عمل مجرمانه در جرائم حالت در حقوق ایران و فرانسه

گروهی از حقوق دانان حالت را نوعی فعل مثبت می دانند. گاه عنصر مادی جرم حالتی روانی نظیر اعتیاد به مواد مخدر یا دارو بارگی است که عارض شخص شده و او را در معرض تعقیب و مجازات قرار می دهد؛ گاه حالتی اجتماعی ناشی از شیوه زندگی و شیوه رفتار او چهره جرم به خود می گیرد، مانند ولگردی و گاهی نیز وضع کسی که در یکی از دسته ها و جمعیت هایی که هدف آنها برهم زدن امنیت کشور است فقط عضویت دارد لباس جرم به وی می پوشاند.در حقوق ایران، این تاسیس پذیرفته نشده است ولی حقوق فرانسه در ۴ ماده به طور استثنایی این تاسیس را پذیرفته است که این امر با توجه به شرایط خاصی که قانونگذار در مجازات و یا مرتکبین یا بزه دیدگان گذاشته است ، مشکل بتوان گفت که این تاسیس در حقوق فرانسه مورد تایید قرار گرفته است .بی تفاوتی افراد نسبت به یکدیگر مخصوصا" با توجه به رشد جوامع که بر میزان این بی تفاوتی می افزاید دخالت قانونگذار را طلب می کند تا با جرم انگاشتن بعضی از این جرایم حالت ناشی از ترک فعلها،اولا"برمبانی اخلاقی مهر تایید بزند و ثانیا"در حفظ و صیانت جامعه و پیوند آن نقش موثر خود را به انجام برساند.

کلیدواژه ها:

جرم حالت ، حقوق ایران ، حقوق فرانسه ، ترک فعل ، فعل