تکامل ژئوشیمی و تکتونوماگمایی آلکالی سینیت-سینیت های غرب و شمال سردشت، ایران
محل انتشار: مجله علوم زمین خوارزمی، دوره: 3، شماره: 2
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 37
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_GNF-3-2_003
تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1402
چکیده مقاله:
نفوذیهای حلقه مانند آلکالی سینیت-سینیتهای شمال و غرب سردشت به سن ائوسن-میوسن در زون سنندج-سیرجان رخنمون دارند. ترکیبهایی که به سمت سینیت پیش میروند در بخش مرکزی که رخنمونهای بزرگی از آپینیت-گابرو هستند قرار دارند. شواهد صحرایی و میکروسکوپی نشان گر آمیختگی ماگمایی بین آلکالی سینیتها و آپینیت-گابروها، برای ایجاد بخشهای حدواسط سینیتی در برخی رخنمونها است. بخشهای روشن اساسا از آلکالی فلدسپار به صورت پرتیتی تشکیل شدهاند. آنکلاوها در سینیتها از الیوین، کلینوپیروکسن، پلاژیوکلاز و آمفیبول همرا با کمی کانیهای کدر و آپاتیت تشکیل شدهاند. بافتهای اصلی، دانهای و ورقه ورقهای هیپرسولوس[۱] هستند. بالا بودن نسبتهای عناصر n(La/Sm) و n(La/Yb)، زیاد بودن مقادیر K، Rb و کم تر Ba و فقیر بودن مقادیر Hf،Nb ، Zr و Ta نشان گر دخالت یک محیط مرتبط با قوس برای تشکیل این سنگها است. نفوذیهای بررسی شده در نتیجه ذوب بخشی قاعده پوسته قاره ای یک جزیر قوسی نیمهبالغ-بالغ تکامل یافتهاند. گرادیان زمین گرمایی در قاعده پوسته قارهای این جزایر قوسی تکامل یافته باید بالا بوده باشد. در نتیجه با تزریق مذابهای مافیک آب دار، ذوب گسترده رخ داده و نهایتا آلکالی سینیتها تشکیل شدهاند. این شرایط تکتونوماگمایی به وسیله رخنمونهای بزرگ مقیاس حلقهای شکل این نفوذیها و آنکلاوهای مافیک گرانولار تایید میشوند. در نهایت فرورانش بخشی از پوسته اقیانوس نئوتتیس به زیر بخش دیگر این پوسته، منجر به ایجاد جزیره قوسی نابالغ سردشت شد و با گذر زمان تا الیگوسن، این جزیره قوسی تکامل یافت. در نتیجه تداوم این فرورانش، انواع سنگهای رخنمون یافته در اطراف سردشت تشکیل شدهاند
[۱]. lamination hypersolvus
کلیدواژه ها:
Syenite ، mafic microgranular enclaves ، gabbro-appinite ، Neotethys subduction ، Sardasht ، سینیت ، انکلاوهای مافیک دانه ریز ، گابرو-آپینیت ، فرورانش نئوتتیس ، سردشت ، جزایر قوسی
نویسندگان
Abdolnaser Fazlnia
Urmia University