سنتز، معرفی و مطالعه خواص رئولوژیکی یک سورفکتانت پلیمری جدید و بررسی اثر آن بر کشش بین سطحی آب و نفت در شوری های متفاوت
محل انتشار: مجله پژوهش نفت، دوره: 29، شماره: 6
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 223
فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PRRIP-29-6_006
تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1402
چکیده مقاله:
تزریق هم زمان پلیمر و سورفکتانت باعث ایجاد برهم کنش بین سورفکتانت و پلیمر شده و سبب کاهش قابل ملاحظه ای در عملکرد آن ها می گردد. یکی از راه حل های برطرف نمودن این مشکل، استفاده از مواد جدیدی به نام سورفکتانت پلیمری است که می تواند جایگزین جذابی برای روش های موجود باشد. این مواد جدید علاوه بر اینکه اثرات هم زمان پلیمر و سورفکتانت مانند افزایش ویسکوزیته آب، کاهش کشش بین سطحی آب و نفت و تغییر ترشوندگی سنگ مخزن را دارا هستند، می تواند موجب افزایش تولید نفت نسبت به سایر روش های سنتی نیز گردند. در این تحقیق ابتدا پلی اکریل آمید هیدرولیز شده و پلی اکریل آمید اصلاح شده به عنوان یک سورفکتانت پلیمری با استفاده از یک گروه آب گریز زویتری سنتز گردید. سپس اثر این دو پلیمر به تنهایی و نیز در حضور هم زمان چهار نمک CaCl۲ا، MgCl۲ و K۲SO۴ا،NaCl برروی پارامترهایی از قبیل کشش بین سطحی آب و نفت، ویسکوزیته و تنش برشی بررسی شد. نتایج حاصل از این آزمایش ها نشان می دهد که استفاده از پلی اکریل آمید اصلاح شده باعث کاهش کشش بین سطحی تا mN/m ۴۱/۴ می گردد در حالی که در شرایط مشابه پلی اکریل آمید هیدرولیز شده کشش بین سطحی را تا mN/m ۶۵/۱۳ کاهش می دهد. همچنین ویسکوزیته در شوری mg/L ۱۰۴×۱ برای پلی اکریل آمید اصلاح شده آب گریز برابر با ۱۷۴ و برای پلی اکریل آمید هیدرولیز شده cp ۶۲ بوده که نشان می دهد با افزایش غلظت نمک، پلی اکریل آمید اصلاح شده آب گریز عملکرد بهتری نسبت به پلی اکریل آمید هیدرولیز شده از خود نشان می دهد. در همین شوری، در نرخ برشی s-۱ ۴۰۰، ویسکوزیته پلی اکریل آمید اصلاح شده آب گریز و پلی اکریل آمید هیدرولیز شده به ترتیب برابر با ۰۶/۱ و cp ۱۴/۰ اندازه گیری شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
الیاس قلعه گلاب
انستیتو مهندسی نفت، دانشکده مهندسی شیمی، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، ایران
سیاوش ریاحی
انستیتو مهندسی نفت، دانشکده مهندسی شیمی، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، ایران
محمد وطن خواه ورنوسفادرانی
گروه شیمی، دانشگاه کارولینای شمالی، چاپل هیل، کارولینای شمالی، آمریکا
علی نخعی
انستیتو مهندسی نفت، دانشکده مهندسی شیمی، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، ایران/گروه مهندسی نفت، پردیس بین المللی کیش، دانشگاه تهران، کیش، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :