مطالعه آزمایشگاهی سیلاب زنی آب هوشمند در یکی از مخازن کربناته جنوب کشور

بخش بزرگی از سنگ های مخزن را سنگ های کربناته تشکیل می دهند که دارای پیچیدگی فراوانی هستند. مهم ترین چالش در بهره برداری نفت از مخازن کربناته که سبب کاهش میزان بازیافت نهایی نفت خام می شود، باقی ماندن مقدار زیادی از نفت درون سنگ است. تکنیک های ازدیاد برداشت نفت نقش به سزایی در بهبود تولید نفت دارند. تزریق آب هوشمند به مخزن نفتی یکی از روش های جدید ازدیاد برداشت نفت است که با تنظیم و بهینه سازی ترکیب یون ها در آب تزریقی طراحی می شود. تزریق آب هوشمند به مخازن نفتی به دلیل هزینه کم نسبت به سایر روش های ازدیاد برداشت در صنعت نفت کاربرد زیادی دارد.هدف این مطالعه استفاده مناسب تر از روش تزریق آب برای افزایش راندمان تولید نفت از مخازن کربناته است. لذا در این تحقیق به بررسی آزمایشگاهی تاثیر غلظت های یون های منیزیم، سولفات و کلسیم در فرآیند ازدیاد برداشت به روش تزریق آب هوشمند برروی ضریب بازیافت نفت از سنگ کربناته پرداخته می شود. با مقایسه ضریب بازیافت ضریب بازیافت، "آب دوبار تقطیر شده" و "آب های حاوی یون های دو ظرفیتی" مشخص شد که حضور یون های دو ظرفیتی تاثیر مثبتی برروی ضریب بازیافت نفت از مخازن کربناته دارد. در ضمن با تغییر غلظت یون های دو ظرفیتی در آب های هوشمند طراحی شده در این مطالعه مشخص شد که افزایش غلظت منیزیم، سولفات و کلسیم باعث افزایش ضریب بازیافت نفت می شود. با مقایسه میزان ضریب بازیافت نهایی نفت مربوط به آب های هوشمند ۴، ۵ و ۶ نسبت به آب هوشمند ۳ مشخص شد که افزایش غلظت یون های Mg+۲ و SO۴-۲ و Ca+۲ باعث افزایش میزان ضریب بازیافت نهایی نفت به ترتیب از ۵۵% به ۷/۵۷، ۵۶ و ۵۹% در سنگ های کربناته می شوند. به عبارت دیگر، افزایش غلظت یون کلسیم بیشترین تاثیر را برروی بازده نهایی نفت تولیدی و افزایش غلظت یون سولفات کمترین تاثیر را برروی بازده نفت تولیدی داشته است.

کلیدواژه ها:

Smart Water ، Carbonate Reservoirs ، ultimate oil recovery ، enhanced recovery ، water flooding