بررسی تاثیر پایه های مختلف بر فعالیت کاتالیزگر نیکل در واکنش انتقال آب-گاز

واکنش انتقال آب-گاز یک واکنش گرمازاست که برای غنی سازی هیدروژن و کاهش میزان CO در گاز سنتزی استفاده می شود. در این تحقیق به بررسی تاثیر کاتالیزگر نیکل با پایه های TiO۲ ،Al۲O۳ ،CeO۲ ،ZrO۲ و SiO۲ بر میزان تبدیل مونوکسیدکربن و تولید دی اکسیدکربن پرداخته شده است. نیکل با روش تلقیح مرطوب به پایه ها اضافه شده است.به منظور بررسی ساختار و مورفولوژی کاتالیزگرهای ساخته شده، آزمایش های SEM ،XRD ،BET و TEM انجام و آزمایش های راکتوری درراکتور لوله ای از جنس کوارتز انجام شده است. شدت جریان کل برابر با cc/min ۳۰۰ در نظر گرفته شد و mg ۱۵۰ کاتالیزگر در داخل راکتور بارگذاری گردید. کارایی کاتالیزگرها در محدوده دمایی C° ۵۰۰-۳۰۰ و با نسبت خوراک های (بخار آب به مونوکسید کربن) ۱، ۲ و ۴ مورد مطالعه قرار گرفت. همچنین آزمایش پایداری کاتالیست ها به مدت min ۵۷۰ انجام شده است. نتایج آزمایش ها نشان می دهند که بالاترین فعالیت در دمای C° ۴۵۰ رخ می دهد. با توجه به ظرفیت بالای ذخیره سازی اکسیژن اکسید سریم، بالاترین تبدیل CO و گزینش پذیری CO۲، مربوط به کاتالیزگر و Ni/CeO۲ مقدار بهینه بارگذاری نیکل، ۱۳% وزنی کاتالیست است.

کلیدواژه ها:

واکنش انتقال آب-گاز ، کاتالیزگر نیکل ، میزان تبدیل مونوکسید کربن ، اکسید سریم