اعتبار سنجی روش اختلاط تماس تعادلی در ساخت سیال اولیه مخازن گاز میعانی

تهیه سیال نماینده مخزن در مدیریت بهینه مخزن بسیار حائز اهمیت است و همواره سعی می شود در ابتدای عمر مخزن با استفاده از روش های استاندارد به تهیه سیال نماینده مخزن اقدام گردد. این امر منجر به کاهش عدم قطعیت و در نتیجه پیش بینی مناسب رفتار فازی و جریانی مخزن خواهد گردید. روش های تهیه سیال اولیه مخزن به تفصیل در استانداردهای متعددی نظیر API-RP۴۴ اشاره شده است. این روش ها بر پایه تثبیت شرایط مخزن و عملیات نمونه گیری می باشد. به عنوان مثال تهیه سیال اولیه از یک مخزن گاز میعانی نیازمند این است که فشار مخزن بالاتر از فشار نقطه شبنم اولیه گاز باشد، که چنین شرایط عملیاتی فقط در زمان های اولیه تولید برقرار است. در سال ۱۹۹۴ آقایان Fevang و Whitson روشی تحت عنوان اختلاط تماس تعادلی معرفی کردند. آنها ادعا داشتند که با این روش، ساخت سیال اولیه مخزن برای همه مخازن گاز میعانی در هر شرایطی امکان پذیر است. روش پیشنهادی آنها استانداردهای حاکم در نمونه گیری را نقض می کرد و محدودیت زمانی در تهیه سیال نماینده از نمونه های حاصل نداشت. در این مقاله روش اختلاط تماس تعادلی، مورد مطالعه قرار گرفته و راستی آزمایی این روش در شرایط مختلف مورد بررسی قرار می گیرد. برای این منظور یک مدل فرضی شامل انواع مخازن گاز میعانی کم مایه (Lean)، غنی (Rich) و تاسیسات تفکیک گر سطحی ساخته می شود. از مدل مذکور تولید و در زمان های مختلف نمونه گیری به عمل می آید. روی نمونه های جمع آوری شده روش های اختلاط تماس تعادلی و ترکیب مجدد، مدل سازی و اجرا می شوند. با مقایسه نتایج حاصل از روش اختلاط تماس تعادلی و ترکیب مجدد نمونه های تفکیک گر به این نتیجه رسیدیم که روش جدید اختلاط تماس تعادلی به مراتب دقت بالاتری نسبت به روش سنتی ترکیب مجدد نمونه های تفکیک گر به خصوص در شرایط تخلیه مخزن دارد. با راستی آزمایی این روش در شرایط مختلف و در خواص سنگ و سیال مخازن ایران می توان این روش را برای استفاده به شرکت های نفت و گاز پیشنهاد کرد.

کلیدواژه ها:

نمونه گیری ، گاز میعانی ، سیال اولیه ، ترکیب مجدد ، شیوه اختلاط تماس تعادلی