بررسی شاخص های رسوب گذاری و خورندگی منابع آب شرب برخی از شهرهای استان مازندران

مقدمه و هدف: با توجه به اینکه بخش عمده ای از آب آشامیدنی در استان مازندران از آبهای زیرزمینی تامین می شود و به دلیل زیادبودن غلظت نمکهای محلول و سختی در این آب ها، احتمال رسوب گذاری و یا خورندگی در شبکه توزیع آب این مناطق وجود دارد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف تعیین پتانسیل رسوب گذاری و خورندگی با استفاده از شاخصهای موجود در منابع آب آشامیدنی شهرهای آمل، بابل، قائمشهر، ساری و نکا در نیمه دوم سال ۱۳۹۴ و نیمه اول سال ۱۳۹۵ انجام شد. روش کار: در این پژوهش ۱۹۲ نمونه آب شرب از شهرهای منتخب استان مازندران از نظر پارامترهای تعیین کننده شاخص های رسوب گذاری و خورندگی به روش استاندارد مورد آزمایش قرار گرفتند. سپس با استفاده از معادلات مربوطه، شاخصهای لانژلیه ( Langelier )، رایزنر ( Ryznar )، پوکوریوس (Puckorius) ، تهاجمی و لارسون ( Larson ) تعیین شدند. یافته ها: از مجموع ۱۹۲ نمونه مورد آنالیز در شهرهای مورد بررسی، مطابق با شاخص رایزنر ۷۶ درصد از نمونه ها دارای خاصیت رسوب گذاری بودند و براساس شاخص لانژلیه، ۳/ ۸۱ درصد از نمونه ها از پتانسیل رسوب گذاری برخوردار بودند. همچنین براساس شاخص پوکوریوس ۸/ ۶۸ درصد از نمونه های آب پتانسیل رسوب گذاربودن را از خود نشان دادند. شاخصهای لارسون و خورندگی تهاجمی نیز نشان دهنده وضعیت رسوب گذار آب بودند. نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت آبی که در شبکه توزیع شهرهای مورد بررسی در جریان است، به طور نسبی در وضعیت رسوب گذار قرار دارد.

کلیدواژه ها:

Corrosion ، Drinking water ، Sedimentation ، Water quality ، Water resources ، آب شرب ، خورندگی ، رسوب گذاری ، کیفیت آب ، منابع آب