ارزیابی عوامل خطر با استفاده از روش FMEA در یکی از صنایع تولید فرش و موکت استان مازندران

مقدمه و هدف: بیشترین فراوانی حوادث در صنایع مشاهده می شود. ارزیابی و مدیریت ریسک، زیربنای برنامه ریزی و ارائه راه حل کنترلی برای خطرات می باشد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف شناسایی خطرات و ارزیابی ریسک با استفاده از تکنیک تجزیه و تحلیل عوامل شکست و آثار آن در یکی از صنایع تولید فرش و موکت در استان مازندران انجام شد. روش کار: در این مطالعه از روش تجزیه و تحلیل شکست برای ارزیابی خطرات موجود استفاده گردید. تعدادی از واحدهای کاری کارخانه تولید فرش و موکت شامل هشت ایستگاه کاری مختلف همرا با ۶۰ شاغل ارزیابی شدند و حالات شکست، اثرات شکست و دلایل شکست خطاها محاسبه گردید. در ادامه، عدد اولویت بندی ریسک هر ایستگاه کاری محاسبه شد و سطوح بحران آن اولویت بندی گردید. یافته ها: نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان دادند که از ۵۵ ریسک فاکتور شناسایی شده بین هشت ایستگاه کاری مختلف در این کارخانه، ۲/ ۱۸ درصد از آن ها در محدوده قاب لقبول، ۳/ ۶۷ درصد در سطح غیرقابل قبول و ۵/ ۱۴ درصد از خطرات در سطح اضطراری قرار دارند. بر مبنای نتایج، بالاترین ریسک به انفجار و بر ق گرفتگی در واحدهای نقاشی، دیگ سازی، اکستروژن و مونتاژ اختصاص داشت. نتیجه گیری: براساس نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر می توان گفت که به دلیل بالابودن ریسک های ناشی از واحدهای فوق، امکان آسیب زایی و رخ دادن حوادث شغلی برای افراد شاغل در کارخانه وجود دارد. با وجود کاربردی بودن روش Failure Mode Effects and Criticality Analysis) FMEA ) در تعیین ریسک فاکتورهای حوادث شغلی، پیشنهاد می شود از روش تکمیلی ارزیابی مقدماتی خطر برای ارزیابی دقی قتر و کامل تر این فرایند استفاده شود.

کلیدواژه ها:

Failure mode and effects analysis method ، Risk assessment ، Workrelated accident ، Workstation ، ارزیابی ریسک ، ایستگاه کاری ، حوادث ناشی از کار ، روش FMEA