مقایسه اثر روش های گوناگون تمرین هوازی روی نوار گردان بر بیان ژن های آنژیوژنزی بافت چربی موش های صحرایی

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 52

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_OEPPA-16-3_002

تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1402

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: گسترش بافت چربی به میزان آنژیوژنز آن بستگی دارد و فعالیت های ورزشی بر عوامل آنژیوژنیک گوناگون در این بافت تاثیرگذارند. با گسترش بافت چربی و آدیپوژنز، شبکه مویرگی متراکم و بسته در این بافت تشکیل می شود که می تواند عوامل آنژیوژنیک را سرکوب کند. در صورت وجود شبکه مویرگی گسترده و عوامل آنژیوژنیک مانند VEGF-A در این بافت، می توان از گسترش بافت چربی پیشگیری کرد. هدف از این تحقیق، بررسی و مقایسه اثر انواع تمرینات استقامتی بر بیان ژن های آنژیوژنیک عامل رشد اندوتلیال عروق (VEGF-A) و ترومبوسپوندین-۱ (TSP-۱) بافت چربی زیرجلدی موش های صحرایی بود.مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی، ۳۲ سر موش صحرایی نر ویستار با سن هشت هفته و وزن ۳۳ ± ۲۳۷ گرم به صورت تصادفی به چهار گروه مساوی کنترل، تمرین هوازی تداومی فزاینده با شدت بالا (HIT)، تمرین هوازی تداومی با شدت متوسط (MIT) و تمرین هوازی تناوبی با شدت بالا (HIIT) تقسیم شدند. تمرینات روی نوار گردان شامل هشت هفته و پنج جلسه در هفته بود، به طوری که تمرین HIT شامل دویدن با سرعت ۲۰ متر بر دقیقه یا با شدت ۶۵ درصد اکسیژن مصرفی بیشینه (VO۲max)، با شیب فزاینده تدریجی به مدت ۳۰ دقیقه بود. تمرین MIT شامل دویدن با شدت ۶۵ درصد VO۲max به مدت ۳۷ دقیقه بود و تمرین HIIT شامل چهار وهله تناوب شدید با زمان چهار دقیقه دویدن با شدت ۹۰ تا ۱۰۰ درصد VO۲max و چهار وهله تناوب کم شدت با زمان سه دقیقه با ۵۰ تا ۶۰ درصد VO۲max (روی هم رفته ۲۸ دقیقه) بود. در نهایت، ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، بافت چربی زیرجلدی جدا و  بیان ژن های VEGF-A و TSP-۱ در بافت چربی زیرجلدی با روش RT-qPCR اندازه گیری شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یکراهه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه وتحلیل  و سطح معناداری ۰۵/۰>P در نظر گرفته شد.نتایج: یافته ها نشان داد که هر سه مداخله تمرینی موجب افزایش معنادار بیان ژن VEGF-A در بافت چربی زیرجلدی شد، ولی تنها تمرین HIT به طور معناداری بیان TSP-۱ را در این بافت کاهش داد (۰۵/۰P˂). همچنین افزایش بیان VEGF-A در پی تمرین HIT در مقایسه با HIIT به طور معناداری بیشتر بود (۰۵/۰P˂).نتیجه گیری: با توجه به یافته های این تحقیق، تمرین هوازی تداومی پرشدت و فزاینده، شاید مطلوب ترین روش تمرینی برای افزایش رگ زایی در بافت چربی زیرپوستی به شمار رود. این نوع تمرینات، با بهبود خون رسانی به بافت چربی می توانند در کاهش توده چربی موثر واقع شوند.

نویسندگان

ساعد دستان

گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور، البرز، ایران

سعید نقیبی

گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

مریم وطن دوست

گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران