بررسی رابطه سرمایه فکری و مسئولیت پذیری اجتماعی با رفتار اخلاقی اعضای هیات علمی

مقدمه و هدف: سرمایه فکری عامل اصلی ایجاد ارزش در سازمان ها می باشد. مسئولیت پذیری اجتماعی به معنای اقداماتی برای بهبود رفاه جامعه، فراتر از منافع سازمان و الزامات قانونی است. پژوهشگران رفتار اخلاقی در سازمان را عمل نمودن مطابق با ارزش های اخلاقی موجود در سازمان می دانند. در این ارتباط، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط سرمایه فکری و مسئولیت پذیری اجتماعی و رابطه آن با اخلاق حرفه ای اعضای هیات علمی دانشکده علوم پزشکی آبادان انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی- همبستگی می باشد. داده های مورد نیاز در این پژوهش به روش سرشماری از ۷۸ نفر تهیه شدند. بدین منظور، اطلاعات توسط پژوهشگران و با استفاده از پرسشنامه های سرمایه فکری، مسئولیت پذیری اجتماعی و رفتار اخلاقی جمع آوری گردیدند. در نهایت، داده ها با استفاده از نرم افزار ۱۸ SPSS و آزمون های ضریب همبستگی Pearson و رگرسیون تحلیل شدند. یافته ها: بین سرمایه فکری و تمامی خرده مقیاس های آن با رفتار اخلاقی اعضای هیات علمی، رابطه مثبت و معناداری وجود داشت (۰/۰۵P<). بر مبنای نتایج، تمامی مولفه های سرمایه فکری قادر به پیش بینی رفتار اخلاقی بودند. همچنین بین مسئولیت پذیری اجتماعی و تمامی خرده مقیاس های آن با رفتار اخلاقی اعضای هیات علمی، رابطه مثبت و معناداری مشاهده گردید و تمامی مولفه های مسئولیت پذیری اجتماعی قادر به پیش بینی رفتار اخلاقی بودند. نتیجه گیری: اعضای هیات علمی با سرمایه فکری و مسئولیت پذیری اجتماعی بالا، رفتار اخلاقی مناسب تری را در فعالیت های آموزشی و پژوهشی از خود نشان داده و متعاقبا منجر به ارتقای سطح دانشگاه و جامعه علمی کشور خواهند شد.

کلیدواژه ها:

Ethical behavior ، Intellectual capital ، Social responsibility ، رفتار اخلاقی ، سرمایه فکری ، مسئولیت پذیری اجتماعی