مقایسه نتایج روش های NERPA و RULA در ارزیابی پوسچر کارکنان یک شرکت تولید ادوات کشاورزی در سال ۱۳۹۶

مقدمه و هدف: روش های مشاهده ای، رایج ترین روش های ارزیابی پوسچر هستند که در پی آن ها بهترین استراتژی یعنی مداخله برای پیشگیری از اختلالات اسکلتی- عضلانی صورت می گیرد؛ از این رو مهم ترین نکته در فاز اول، انتخاب روش ارزیابی می باشد. در این راستا، مطالعه حاضر با هدف مقایسه نتایج دو روش NERPA (Novel Ergonomic Postural Assessment) و RULA (Rapid Upper Limb Assessment) به لحاظ تعیین روش مناسب، همبستگی و توافق بین آن ها انجام شد. روش کار: در پژوهش حاضر ۴۱ پوسچر پس از حذف پوسچرهای مشابه بررسی گردیدند. به منظور انجام این مطالعه، از پوسچرها عکس تهیه شد و مطابق با دستورالعمل روش های NERPA و RULA، توسط یک ارزیاب ارزیابی گردیدند. نمره هرکدام از اندام ها و سطح ریسک نهایی هر دو روش برای سمت راست و چپ با استفاده از روش ویلکاکسون بررسی گردیدند و براساس آزمون همبستگی Spearman و ضریب توافق کاپا با یکدیگر مقایسه شدند. یافته ها: NERPA امتیازات بیشتری را در سطح ریسک یک و دو به دست آورد؛ درحالی که امتیازRULA  برای سطح سه و چهار بیشتر بود. لازم به ذکر است که این اختلاف برای سمت راست معنادار بود. در امتیازات اعضای بدن نیز مچ اختلاف معناداری داشت. بر مبنای نتایج، میزان همبستگی سمت راست و چپ در روش های NERPA و RULA به ترتیب ۰/۶۰۵ و ۰/۶۹۷بود. ضریب توافق کاپا نیز به ترتیب معادل ۰/۲۰۶ و ۰/۴۰۱ به دست آمد. نتیجه گیری: بر مبنای نتایج، NERPA ریسک های پایین را بهتر شناسایی کرد. با توجه به دخیل نمودن درجه آزادی اعضای بدن در ناحیه خنثی در این روش و اختلاف معنادار آن با روش RULA، استفاده از آن توصیه می شود. از سوی دیگر، با وجود اینکه این دو روش توافق خوبی با یکدیگر نداشتند؛ اما از همبستگی خوبی بر مبنای نتایج برخوردار بودند، می توان هر دو روش را در صنایع مشابه به کار برد.

کلیدواژه ها:

Musculoskeletal disorders ، NERPA ، Postural assessment ، RULA ، ارزیابی پوسچر ، اختلالات اسکلتی- عضلانی ، NERPA ، RULA