ارزیابی ارگونومیکی جراحان حین انجام جراحی های باز و لاپاراسکوپی در یکی از بیمارستان های عمومی شهر تهران و ارائه راه کارهای اصلاحی

مقدمه و هدف: جراحان با توجه به ماهیت شغلی خود در معرض ریسک فاکتورهای اختلالات اسکلتی- عضلانی متعددی قرار دارند. در این ارتباط، هدف از پژوهش حاضر ارزیابی ارگونومیکی جراحان حین انجام جراحی های باز و لاپاراسکوپی و ارائه راه کارهای کاربردی ارگونومیک محیط برای کاهش ریس کفاکتورهای اختلالات اسکلتی- عضلانی در جراحان بود.روش کار: پژوهش توصیفی- مقطعی حاضر در یکی از بیمارستان های عمومی شهر تهران انجام شد. ابتدا ۸۵ مورد جراحی (باز و لاپاراسکوپی) با استفاده از دو روش Rapid Upper Limb Assessment) RULA) و Strain Index) SI ) مورد ارزیابی قرار گرفتند و پرسشنامه نوردیک با استفاده از نقشه بدن توسط جراحان تکمیل گردید. در بخش بعدی مطالعه، تجهیزات و شرایط محیطی اتاقهای جراحی مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت، داده ها توسط نرم افزارهای Excel و SPSS تجزیه و تحلیل گردیدند.یافته ها: براساس یافته ها بیشترین ناراحتی ها در نواحی کمر و گردن به ترتیب با ۴/ ۷۶ و ۷/ ۶۴ درصد گزارش شده بودند. جراحی لاپاراسکوپی در روش RULA با ۷۲ درصد و در روش SI با ۸۶ درصد بیشترین سطح ریسک اختلالات اسکلتی- عضلانی را به خود اختصاص داد. آزمون های تحلیلی نیز اختلاف معناداری را به لحاظ آماری بین نمره پوسچر گردن در جراحی های لاپاراسکوپی نسبت به جراحی های باز در روش RULA نشان دادند ( ۰۵ / P<۰ ). شایان ذکر است که در روش ارزیابی SI بین نمره پوسچر دست/ مچ در جراحی لاپاراسکوپی در مقایسه با جراحی های باز اختلاف معناداری مشاهده شد(p<۰/۰۵). نتیجه گیری: به طور کلی، در پژوهش حاضر امتیاز ریسک جراحی های لاپاراسکوپی بالاتر از جراحی باز به دست آمد؛ البته مغایرت های بسیاری در دستورالعمل های ارگونومیکی در هر دو نوع جراحی مشاهده گردید که بخشی از این مغایرت ها مرتبط با جراحان و بخش دیگر ناشی از تجهیزات غیر ارگونومیکی بود؛ از این رو، راه کارهای اصلاحی ارگونومیکی با اولویت جراحی های لاپاراسکوپی پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

Laparoscopic surgery ، Musculoskeletal disorders ، Open surgery ، اختلالات اسکلتی- عضلانی ، جراحی باز ، جراحی لاپاراسکوپی