بررسی مواجهه شغلی کارکنان با بخار ایزوفلوران در اتاق عمل بیمارستان های شهر ساری

مقدمه و هدف: کارکنان اتاق عمل بیمارستان به طور مداوم در معرض سطحی از بیهوش کننده ها قرا ر می گیرند. تماس مزمن با داروهای بیهوشی با اثرات مضر بهداشتی مانند اثرات عصبی، عوارض کبدی، بروز سقط خود به خودی و اختلالات مادرزادی در ارتباط می باشد. با توجه به استفاده زیاد و عوارض بیهوش کننده ایزوفلوران، مطالعه حاضر با هدف بررسی غلظت بخار ایزوفلوران در منطقه تنفسی کارکنان اتاق عمل بیمارستا نهای شهر ساری انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی- مقطعی، نمونه برداری از غلظت بخارات ایزوفلوران در منطقه تنفسی کارکنان در نه اتاق عمل از سه بیمارستان شهر ساری براساس روش Occupational OSHA ۱۰۳ Safety and Health Administration به وسیله پمپ نمونه بردار فردی و لوله جاذب Anasorb ۷۴۷ انجام شد. نمونه ها با استفاده از گا ز کروماتوگرافی با دتکتور  یونیزاسیون شعل های  GC/FID  آنالیز گردیدند و تعیین مقدار شدند.یافته ها: میانگین غلظت مواجهه کارکنان اتاق عمل با بخارات ایزوفلوران معادل ۱۷ / ۶± ۷۳ / ۳ بخش در میلیون با حداکثر ۲۵ / ۲۶ بخش در میلیون و حداقل ۰۴ / ۰ بخش در میلیون بود. غلظت بخار ایزوفلوران در هوای منطقه تنفسی کارکنان اتاق عمل از Recommended Exposure Limit REL توصیه شده توسط National Institute for Occupational Safty and Health NIOSH  بیشتر بود؛ اما از OEL Occupational Exposure Limitپیشنهادشده توسط مرکز سلامت محیط و کار ایران کمتر بود. شایان ذکر است که بین میانگین غلظت مواجهه و طول دوره عمل با مدت زمان نمونه برداری رابطه معنادار و معکوسی به دست آمد؛ اما بین میانگین ها در دو موقعیت دور و نزدیک تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان دادند که مواجهه کارکنان اتاق عمل با بخارات ایزوفلوران از برخی از حدود مجاز پیشنهادی بیشتر می باشد. همچنین، بر مبنای نتایج می توان گفت که شرایط متفاوت جراحی ها، اتاق عمل و مدت زمان عمل جراحی از موثرترین عوامل غلظت بخار ایزوفلوران در اتاق عمل می باشند.

کلیدواژه ها:

Anesthesia ، Hospital ، Isoflurane ، Occupational exposure ، Operating room ، اتاق عمل ، ایزوفلوران ، بیمارستان ، بیهوشی ، مواجهه شغلی