تغییرات تیوردوکسین ردوکتاز یک و مالون دی آلدهید بافت هیپوکمپ در پاسخ به تمرینات استقامتی و تناوبی شدید

مقدمه و هدف: رادیکال های آزاد باعث ایجاد بیش از ۶۰ نوع بیماری می شوند. عاملی که ممکن است باعث توقف روند تخریبی رادیکال های آزاد در بدن شود، سیستم آنتی اکسیدانی است؛ بنابراین، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر ۸ هفته تمرین استقامتی و تناوبی شدید بر تیوردوکسین ردوکتازیک و مالون دی آلدهید در بافت هیپوکمپ موش های صحرایی نر ویستار است. روش کار: در این مطالعه تجربی، ۲۴ سر موش نر ویستار به صورت تصادفی به ۳ گروه (کنترل، تمرین استقامتی شدید، تمرین تناوبی شدید) تقسیم شدند. پروتکل تمرین استقامتی شدید شامل دویدن روی نوار گردان به مدت ۸ هفته (۵ جلسه در هفته) و پروتکل تمرین تناوبی شدید نیز شامل ۸ هفته (۵ جلسه در هفته) دویدن تناوبی روی نوار گردان بود. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی موش ها قربانی شدند و تحت شرایط استریل بافت هیپوکمپ جدا شد. غلظت بافتی تیوردوکسین ردوکتاز یک به روش الایزا و غلظت مالون دی آلدهید با روش تری باربیتوریک اسید سنجش شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته ها: پس از ۸ هفته در میزان تیوردوکسین ردوکتاز یک بافت هیپوکمپ در گروه های تمرین استقامتی و تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل تغییر معنی داری ایجاد نشد (۰/۶۲=P). همچنین پس از ۸ هفته میزان مالون دی آلدهید بافت هیپوکمپ در گروه های تمرین استقامتی و تناوبی شدید نسبت به گروه کنترل تغییر معنی داری نداشت (۰/۸۳=P). نتیجه گیری: ۸ هفته تمرین استقامتی و تناوبی شدید تاثیری بر میزان تیوردوکسین ردوکتاز یک و مالون دی آلدهید بافت هیپوکمپ موش های صحرایی نداشت.

کلیدواژه ها:

Hippocampal tissue ، Malondialdehyde ، Strenuous training ، Thioredoxin reductase-۱ ، بافت هیپوکمپ ، تمرین ورزشی شدید ، تیوردوکسین ردوکتاز یک ، مالون دی آلدهید