مقایسه اثربخشی معنویت درمانی و روانشناسی مثبت نگر بر خوش بینی در بیماران مبتلا به سرطان خون

مقدمه و هدف: سرطان خون یکی از انواع شایع سرطان است که به مجموعه بیماری هایی گفته می شود که سلول های نافرمان، جزء مجموعه دستگاه گردش خون بدن انسان هستند. هدف این پژوهش، مقایسه اثربخشی آموزش های معنویت درمانی و روان شناسی مثبت نگر بر خوش بینی در بیماران مبتلا به سرطان خون بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه شاهد بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام افراد مبتلا به بیماری سرطان خون مراجعه کننده به بیمارستان ولیعصر شهر خرمشهر در سال ۱۳۹۸ به تعداد ۹۸ نفر بودند که از بین آن ها، ۴۵ بیمار (سه گروه ۱۵ نفره) به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از پرسش نامه خوش بینی شیر و کارور (۱۹۹۳) استفاده شد. گروه های آزمایش تحت آموزش معنویت درمانی (۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه ای) و روان شناسی مثبت نگر (۱۴ جلسه ۹۰ دقیقه ای) قرار گرفتند؛ اما گروه شاهد هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد هر دو درمان معنویت درمانی و روان شناسی مثبت نگر بر افزایش خوش بینی در بیماران مبتلا به سرطان خون اثربخش بودند (۰/۰۰۱>P) و بین اثربخشی آموزش های معنویت درمانی و روان شناسی مثبت نگر بر افزایش خوش بینی در بیماران مبتلا به سرطان خون، تفاوت معنی داری به نفع آموزش معنویت درمانی وجود داشت (۰/۰۰۱>P) و این نتیجه تا مرحله پیگیری تدوام داشت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش می توان از معنویت درمانی و روان شناسی مثبت نگر به منظور افزایش خوش بینی در بیماران مبتلا به سرطان خون بهره برد.

کلیدواژه ها:

Leukemia ، Optimism ، Positive psychology ، Spiritual therapy ، خوش بینی ، روانشناسی مثبت نگر ، سرطان خون ، معنویت درمانی