بررسی مدیریت فاضلاب تولیدی صنایع از دیدگاه زیست محیطی(مطالعه موردی: شهرستان ساوجبلاغ استان البرز )
محل انتشار: مجله تحقیقات سلامت در جامعه، دوره: 2، شماره: 1
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 149
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JHCM-2-1_001
تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1402
چکیده مقاله:
مقدمه و هدف: صنایع بهدلیل خطوط مختلف تولیدی و تنوع محصولات، فاضلاب تولیدی با کمیت و کیفیت متغیری دارند که کسب استانداردهای پساب خروجی، مدیریت زیستمحیطی مناسبی میطلبد. این تحقیق وضعیت مدیریت فاضلاب تولیدی صنایع شهرستان ساوجبلاغ البرز را، از نظر زیستمحیطی در سال ۱۳۹۲ بررسی نموده است.
روش کار: مطالعه حاضر توصیفی از نوع مقطعی میباشد که از سه روش بازدید میدانی، بررسی پرسشنامه ای و داده های کنترلی/پایش در واحدهای صنعتی با بیش از ۵۰ نفر کارگر (در مجموع ۱۰۸ واحد) استفاده شد. در این تحقیق پرسشنامه سازمان حفاظت محیط زیست ایران مورد استفاده قرار گرفت. پرسشنامه شامل: سوالاتی در خصوص کمیت، کیفیت و مدیریت فاضلابهای تولیدی صنعتی بود. نحوه مدیریت فاضلاب صنایع از نظر زیستمحیطی، براساس چهار شاخص تولید فاضلاب، سرانه تولید، سرانه BOD و سرانه COD از یک تا شش رتبهبندی شدند. در هر شاخص، امتیاز بالاتر برای مدیریت مناسب تر تعریف شده است.
یافتهها: میزان فاضلاب تولیدی صنایع مورد مطالعه، ۱۹۴۲ متر مکعب در روز برآورد شد. صنایع غذایی به تنهایی ۵۹ درصد از کل فاضلاب صنعتی را تولید می کنند. بالاترین سرانه BOD مربوط به صنایع (کشتارگاهی) با ۳۲۰ گرم در روز به ازای هر نفر کارگر و بالاترین سرانه COD مربوط به صنایع سلولزی با ۵۶۱ گرم در روز به ازای هر نفر کارگر بود. ۷۶ درصد صنایع مورد مطالعه، هیچ راهکاری برای کاهش تولید فاضلاب نداشتند. ۳۴ درصد صنایع دارای تصفیهخانه بودند که از این میان، تنها ۱۷ درصد صنایع استانداردهای تخلیه پساب را رعایت مینمودند. متداولترین روش دفع پسابهای تصفیهشده و تصفیهنشده، روش چاه جذبی بود.
نتیجهگیری: براساس این ارزیابی، مدیریت فاضلاب تولیدی در صنایع کانی غیرفلزی مطلوب و در صنایع کشاورزی (کشتارگاهی) نامطلوب شناخته شده وآلاینده زیستمحیطی میباشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ماشااله نیکزاد
۱- Master of Environmental Health Engineering, Alborz University of Medical Sciences, Health Center Savojbolagh , Alborz, Iran
مهدی فرزادکیا
۲- PhD, Associate Professor, Department of Environmental Health Engineering, School of Public Health, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
میترا غلامی
۳- PhD, Associate Professor, Department of Environmental Health Engineering, School of Public Health, Iran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :