برآورد دبی اوج درحوضه های فاقد آمار با استفاده از روش شاخص سیل

در روش تحلیل منطقه ای سیلاب، به جای استفاده از آمار یک ایستگاه، آمار و ویژگی های مجموعه ای از ایستگاه ها مورد استفاده قرار می گیرد. هاسکینگ و والیس با گسترش گشتاورهای وزنی احتمال، آماره های گشتاور خطی را به عنوان راه کاری جدید در تحلیل تناوب سیل حوزه های آبخیز ارائه نمودند که این رهیافت، اساس پژوهش حاضر را برای ایستگاه های هیدرومتری استان قزوین تشکیل می دهد. تحلیل عاملی مشخص نمود که ۵ عامل محیط، قطر دایره معادل، زمان تمرکز، طول آبراهه اصلی و مساحت حوضه، مهم ترین عوامل موثر بر حداکثر سیلاب در استان قزوین می باشند. بر اساس نتایج تحلیل خوشه ای، ایستگاه ها به دو منطقه همگن تقسیم شدند. همگنی این دو ناحیه با استفاده از آزمون همگنی گشتاورهای خطی تایید شد. بر اساس معیار نکوئی برازش(Zdist)، برای نواحی همگن یک و دو به ترتیب توزیع-های، لجستیک تعمیم یافته و پارتو تعمیم یافته دارای بهترین برازش بودند. مقادیر پارامتر هر یک از توزیع های منتخب با استفاده از روش گشتاورهای خطی محاسبه گردید و دبی با دوره بازگشت های مختلف برای تمام ایستگاه ها با استفاده از توزیع مناسب منطقه ای برآورد شد. در نهایت منحنی رشد ترسیم و روابط رگرسیونی بین دبی متوسط و مساحت حوضه آبخیز هر منطقه استخراج شد که بر اساس آن می توان مقدار دبی با دوره بازگشت های مختلف را در حوضه های فاقد آمار با استفاده از روش سیل شاخص برآورد نمود.

کلیدواژه ها:

Region flood analysis ، L-moments ، Cluster analysis ، Annual maximum flood ، Qazvin province. ، تحلیل منطقه ای سیلاب ، گشتاور خطی ، تحلیل عاملی ، دبی پیک سالانه ، استان قزوین