نگاهی به نقش دانش آفرینی برکارآفرینی دانشجویان دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه دانش آفرینی و کارآفرینی در بین دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران بوده است. شیوه این پژوهش بر اساس هدف و ماهیت آن، کاربردی و از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران در سال تحصیلی ۹۴-۹۳ بوده است. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی ساده، ۱۲۰ نفر به دست آمد. ابزارهای پژوهش دو پرسشنامه دانش-آفرینی نوناکا(۱۹۸۳) و کارآفرینی بدری و همکاران(۱۳۸۵) بوده است. پایایی و روایی ابزارها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، برای دانش آفرینی ۷۹۳/۰ و کارآفرینی ۸۶۱/۰ محاسبه شد و برای بررسی روایی از روش تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد دانش آفرینی و مولفه های آن با کارآفرینی رابطه مثبت و معنادار دارد. از بین مولفه های دانش-آفرینی، سه مولفه اجتماعی سازی، بیرونی سازی و درونی سازی قابلیت پیش بینی کارآفرینی را دارند.