بررسی مروری اثربخشی نانوساختارها بر تشخیص و دران زودهنگام بیماری آلزایمر

بیماری آلزایمر معمول ترین نوع از بیماری های زوال عقلی خصوصا در سنین سالمندی می باشد. این بیماری برگشت ناپذیر و پیش رونده است. از جمله علائم شایع در این بیماری اختلال در حافظه ی بلند مدت، اختلالات شخصیتی، کاهش تکلم و تفکر و کاهش یادگیری می باشد. مطابق پژوهش های انجام شده این بیماری یکی از چهارمین علل مرگ در کشورهای توسعه یافته شناخته شده است. تا یک صد سال گذشته این بیماری کاملا ناشناخته و بدون عنوان و نام مشخصی بود و تشخص و درمان آن دیر و گاها با ابهام انجام می شد. با پیشرفت علوم پزشکی و فناوری و تلاش های پزشکان و محققان سرانجام علائم این بیماری و چگونگی روند آن مورد مطالعه قرار گرفت. پژهشگران دریافتند که بیماری آلزایمر یک بیماری عصبی بوده که در اثر تشکیل تجمعات پروتئینی آمیلوئیدی و پلاک های آمیلوئیدی در مغز، ایجاد می شود و این تجمعات سبب می شود تا تجمعات مسیر سیگنال های عصبی را محدود کرده و به بروز علائمی مشخص منجر شود. دارو درمانی و روش های درمانی بسیاری جهت بهبود بیماران دچار آلزایمر صورت گرفته است اما هیچ یک از روش ها به طور یقین و اطمینان بخش نتوانسته اند به درمان قطعی این ضایعه منجر شوند. این روش ها تنها روند بیماری را کاهش داده و علائم آن را محدود می کنند. استفاده از علم نانو یکی از روش های نوینی است که جهت تشخیص و درمان و حتی جلوگیری از آلزایمر به کار گرفته شده است. نانودرمانی به از بین بردن تجمعات پروتئینی آمیلوئیدی کمک بسیاری می کند.

کلیدواژه ها:

نانوساختارها ، بیماری آلزایمر ، تشخیص و درمان ، تجمعات پروتئینی