اثر نوع حلال بر ساختار آمیزه غشایی پلی (استایرن -کو-اکریلونیتریل )/ پلی (وینیل کلراید)

آمیزه غشائی پلی (استایرن -کو-اکریلونیتریل )/ پلی (وینیل کلراید) در حلال های مختلف به روش جدایی فازی القاء شده با غیرحلال (NIPS)تهیه شد. غشاء تهیه شده با حلال دیمتیل فرمامید (DMF) بالاترین درصد تخلخل و تراوایی را نشان داد. استفاده از مخلوط حلالی تتراهیدروفوران (THF) یا ۱، ۴-دیاکسان (DOX) با DMF موجب افزایش استحکام غشاء شد اما کاهش تخلخل غشاء و تراوایی را به همراه داشت . غشاهای تهیه شده از مخلوط حلالی ساختار، تخلخل ، و عملکردی بینابین غشاهای تهیه شده از حلال های خالص نشان دادند.

کلیدواژه ها:

غشاء ، آمیزه غشایی ، مخلوط حلالی ، پلی (استایرن -کو-اکریلونیتریل ) ، پلی (وینیل کلراید).