بررسی ارتباط تنش روانی در محیط بالین با هوش هیجانی دانشجویان پرستاری

زمینه و هدف: هوش هیجانی شامل یکسری از ویژگی ها بوده که قابلیت این را دارد که توانایی کلی فرد را در پاسخ به نیازهای محیطی و تنش تحت تاثیر قرار دهد. با توجه به ماهیت تنش زای محیط بالین، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط تنش روانی در محیط بالین با هوش هیجانی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال ۱۴۰۱ انجام شد. مواد و روش ها: در مطالعه توصیفی مقطعی از نوع همبستگی حاضر، تعداد ۲۱۴ دانشجوی پرستاری ترم های ۲ تا ۸ علوم پزشکی همدان به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل: چک لیست مشخصات زمینه ای، پرسشنامه های هوش هیجانی سیبریا شرینگ و تنش روانی در محیط بالین کوهن بود. تجزیه و تحلیل داده ها توسط آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تی دو نمونه ای مستقل در بستر نرم افزار SPSS-۲۵ انجام شد. یافته ها: طبق نتایج بدست آمده، میانگین (انحراف معیار) نمرات هوش هیجانی (۱۰/۵۹) ۱۰۶/۱۵ و تنش روانی در محیط بالین (۱۲/۳۸) ۵۲/۰۱ بود. همچنین مشخص شد که بین هوش هیجانی و تنش روانی دانشجویان در محیط بالین ارتباط آماری معکوس و معنی داری وجود دارد (۰۰۱/ ۰> P ، ۲۶/۰- r = ). نتیجه گیری: هوش هیجانی بالاتر بطور موثری میزان تنش روانی دانشجویان پرستاری را کاهش می دهد. بنابراین، پیشنهاد می شود که مسئولین مربوطه با برنامه ریزی های هدفمند و برگزاری کلاس ها و کارگاه های تقویت هوش هیجانی؛ در جهت تقویت آن در دانشجویان مختلف به خصوص دانشجویان پرستاری گام بردارند.

کلیدواژه ها:

Clinical Stress ، Emotional intelligence ، Nursing students ، تنش بالینی ، هوش هیجانی ، دانشجویان پرستاری