تجارب مراقبان خانوادگی در مراقبت از سالمندان مبتلا به سرطان: یک مطالعه کیفی

مقدمه: مراقبان خانوادگی کمک قابل توجهی به مراقبت از سالمندان مبتلا به سرطان می کنند و نیروی کار نامرئی سیستم مراقبت هایبهداشتی هستند. آنها طیف وسیعی از چالش ها را تجربه می کنند و می توانند به تنهایی بیمار در نظر گرفته شوند و نیاز به توجه ویژه دارند.شناخت تجربیات این مراقبان برای طراحی مداخلات حمایتی به منظور کمک به آنها، ضروری میباشد. لذا این مطالعه باهدف بررسیتجارب مراقبان خانوادگی در مراقبت از سالمندان مبتلا به سرطان انجام شد .مواد و روش ها: این پژوهش با رویکرد کیفی از نوع تحلیل محتوا در سال ۲۰۲۲ - ۲۰۲۰ انجام شد. سی و یک مشارکت کننده از مراقبانخانوادگی سالمندان مبتلا به سرطان، دیگر اعضای خانواده مراقبان اصلی و ارائه دهندگان مراقبت های سلامت بر اساس نمونه گیری هدفمندانتخاب شدند. داده ها با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختار یافته جمع آوری و با استفاده از تحلیل محتوای مرسوم (بر اساس روش گران هایمو لاندمن) تحلیل شد. روایی و پایایی داده ها با استفاده از معیارهای لینکلن و گوبا مورد ارزیابی قرار گرفت .یافته ها: تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده، منجر به شناسایی تجارب مراقبان خانوادگی در مراقبت از سالمندان مبتلا به سرطان شد.این عوامل در سه دسته اصلی و هفت زیر طبقه شامل دومینوی پیچیده سرطان سالمندی (تنگنای سرطان، سالمندی ناگزیر)، مراقبتفرسایشی (مراقبت پیچیده، مراقبت تنشی) و نیازهای مغفول مانده مراقب (نیاز مراقب به حمایت اطلاعاتی، نیاز مراقب به حمایت جسمی،نیاز مراقب به درک معنای مراقبت) طبقه بندی شدند .نتیجه گیری: با توجه به پیش بینی افزایش تعداد سالمندان مبتلا به سرطان در دهه های آینده، مراقبان خانوادگی باید به عنوان بخشیاستاندارد از برنامه های مراقبت از سرطان موردتوجه قرار گیرند و یک برنامه جامع برای مراقبت و حمایت از آنها طراحی گردد.

کلیدواژه ها:

سرطان ، سالمندی ، مراقبان خانوادگی ، تجارب