رابطه تبعیت از درمان و خودمراقبتی در سالمندان دیابتی نوع دو

مقدمه: دیابت به عنوان یکی از مهم ترین بیماری های مزمن دوره سالمندی به شمار می آید. به دلیل ماهیت مزمن و مادام العمر بودن درمان،به عنوان یک چالش مهم سلامتی در دنیا به شمار می آید. تبعیت از درمان در کنار خودمراقبتی از ارکان اصلی کنترل دیابت و کاهش عوارضاین بیماری می باشد. لذا این مطالعه باهدف تعیین رابطه تبعیت از درمان و خودمراقبتی سالمندان دیابتی نوع دو انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی همبستگی بر روی ۱۱۶ نفر از سالمندان دیابتی نوع دو مراجعه کننده به کلینیک دیابت شهر گرگاندر سال ۱۴۰۱ با روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه استاندارد تبعیت از درمان در بیماری هایمزمن و پرسشنامه خودمراقبتی سالمندان می باشد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با نرم افزار آماری spss۲۱ توسط آمار توصیفی (جدول، میانگین،انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی اسپیرمن، یو من ویتنی و کروسکال والیس) در سطح معنی داری ۰۵ / ۰ انجام شد.یافته ها: میزان تبعیت از درمان در واحدهای پژوهش با میانگین و انحراف معیار ۲۸ / ۱۱ + ۲۴ / ۸۴ و میزان خودمراقبتی ۶۹ / ۸ + ۸۳ / ۷۶نشان داده شد. آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن بین تبعیت از درمان با خودمراقبتی سالمندان ارتباط معنی داری را نشان نداد ۰۳ / ۰=r ،۷ / ۰ = p نتیجه گیری: نتایج بین تبعیت از درمان با خودمراقبتی سالمندان ارتباط معنیداری را نشان نداد. از آنجایی که در درمان بیماری دیابتی،مشارکت بیمار در مراقبت از خود نقش کلیدی در درمان و پیشگیری از بیماری دارد، لازم است مراقبین بهداشتی به ویژه کادر پرستاری باشناسایی نیازهای مراقبتی سالمندان دیابتی، برنامه های آموزشی و مراقبتی را باهدف ارتقاء تبعیت از درمان و خودمراقبتی بیماران تدویننمایند.

کلیدواژه ها:

تبعیت از درمان ، خودمراقبتی ، سالمندان ، دیابت.