بررسی سلامت روان و ارتباط آن با تاب آوری در ماماهای شاغل در استان کر دستان، سال ۹۶

سلامت روان به عنوان یکی از عوامل اصلی در بهبود کیفیت زندگیء تحت تاثیر عوامل مختلفیهمچون زندگی فردی، اجتماعی و گوناگونی شغل ها می باشد. سلامت روان ماماها به دلیل ماهیتاسترس زای این حرفه، همواره با خطر مواجه شده است. بنابراین پژوهش حاضر به منظور بررسیسلامت روان و ارتباط آن با تاب آوری در ماماهای شاغل در استان کردستان. سال ۹۶ انجام شد.این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی در سال ۱۳۹۶ و در فاصله آذر ماه ۹۶ تا اردیبهشت ‎۹۷ انجامشد. جامعه پژوهش شامل کلیه ماماهای دارای معیارهای ورود به مطالعه شاغل در استان کردستانبود. حجم نمونه به صورت تمام شماری و ۶۵۰ نفر برآورد گردید. ابزار گرداوری داده ها، پرسشنامه مشخصات دموگرافیک واحدها، پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ ۲۸ سوالی و پرسشنامه تاب آوریکانر دیویدسون بود. براساس نتایج، بین سلامت روان با میزان تاب آوری (p<۰/۰۱) و همچنینخرده مقیاس های سلامت روان یعنی علائم جسمانی(p<۰/۰۱)، اضطراب (p<۰/۰۱)، کارکرداجتماعی (p<۰/۰۱) و افسردگی رابطه مثبت معنادار مشاهده شد. همجنین بین میزان تاب آوری باخرده مقیاس های علائم جسمانی (p<۰/۰۱) اضطراب (p<۰/۰۱) کار کرد اجتماعی (p<۰/۰۱)و افسردگی نیز ارتباط مثبت معنادار (p<۰/۰۱) وجود داشت. نتایج این مطالعه نشان داد که با بالارفتن نمره تاب آوری واحدهای مورد مطالعه. سلامت روان آنها نیز افزایش می یابد. به عبارت دیگرافراد با تاب آوری بالاتر درجات بالاتری از سلامت روان را نشان می دهند. بنابراین با فراهم کردن زمینه های مناسب جهت افزایش تاب آوری، می توان به ارتقاء سطح سلامت روان ماماها کمک نمود.

کلیدواژه ها:

سلامت روان ، تاب آوری ، ماما