بررسی رابطه فرسو دگی شغلی و هوش معنوی در ماماهای شاغل در بیمارستان و مراکز به داشتی- درمانی شهر سبزوار

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 83

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

WFHNC02_093

تاریخ نمایه سازی: 29 آذر 1402

چکیده مقاله:

توجه به ماماها و سلامت جسم و روان آنها برای افزایش کیفیت خدمات و حفظ نیروی کار ضروریاست.فرسو دگی شغلی از عوامل موثر بر سلامت روان و عملکرد افراد می باشد. هدف این مطالعهبررسی میزان فرسودگی شغلی در ماماهای شاغل و ارتباط آن با هوش معنوی بود. این مطالعهمقطعی در سال ۱۳۹۷ برروی کلیه ماماهای شاغل در بیمارستان و مراکز بهداشتی درمانی شهرسبزوار به روش سرشماری انجام شد. ابزار گرداوری اطلاعات پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، مقیاسسنجش فرسودگی شغلی مسلش و هوش معنوی کینگ بود.آنالیز داده ها با استفاده از نرمافزار spss (نسخه ۱۷) و آزمون های توصیفی و همبستگی پیرسون و اسپیرمن، من ویتنی و کایاسکوئر انجام شد. سطح معناداری کمتر از ۰۵ / ۰ در نظر گرفته شد.";"نمره فرسودگی شغلی در کلیهماماهای شاغل در مراکز بهداشتی و بیمارستان ۴۷ / ۱۷ ± ۸۱ / ۴۱ و هوش معنوی ۷۳ /± ۱۰ ۸۸ / ۶۷ بود.بین فرسودگی شغلی و هوش معنوی ارتباط معناداری وجود نداشت (p=۰/۰۶). فرسو دگی شغلی باسن (۰۲ / ۰r/۰p= ،۱۶ =) و سابقه کاری (۰۰۱ / ۰r/۰p=،۲۶ =) ارتباط مستقیم و معنا دار و با رضایت ازدرآمد (۰۱ / ۰-r/۰p=،۱۹ =) و رضایت شغلی (۰۰۱ / ۰-r/۰p ، ۴۶ =) ارتباط معکوس و معنا داری داشت.میزان فرسو دگی شغلی در پرسنل رسمی بیشتر بود (p=۰/۰۱). فرسودگی ماماهای مورد مطالعه درحد متوسط بود و بین فرسودگی شغلی و هوش معنوی رابطه معناداری وجود نداشت. با توجه بهاهمیت حرفه مامایی در حوزه سلامت و ارتقاء کیفیت خدمات بالینی، اتخاذ تدابیری جهت کاهشفرسودگی شغلی همانند کاهش فشارهای ناشی از کار، بهبو د شرایط کاری و تعدیل نیرو ضروریبنظر می رسد.

نویسندگان

زهرا زارع

مربی، گروه مامایی، دانشگاه علوم پزشکی نیشابور، نیشابور، ایران

معصومه شریف زاده

مربی، گروه مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، سبزوار، ایران

صدیقه رستاقی

دانشجوی دکتری آمار زیستی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران

مریم مازندرانی

کارشناس مامایی، کمیته تحقیقات دانشجویی،دانشگاه علوم پزشکی سبزوار،سبزوار،ایران

علی مهری

استادیار، آموزش بهداشت و ارتقاءسلامت،گروه آموزش بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی سبزوار، ایران