تاثیرآمادگی مادران هنگام پذیرش نوزاد نارس مبتلا به ناهنجاری مادرزادی قلب در بخش های مراقبت ویژه نوزادان بر میزان تنش آنان

تولد یک نوزاد یک روی داد پر هجان برای والدین محسوب می شود در حالی که تولد یک نوزاد نارس مبتلا بهناهنجاری مادرزادی قلب باعث نگرا نی و تنش زیاد والدین می شود . مادران هنگام تولد یک نوزاد مبتلا بهناهنجاری مادرزادی قلبی تنش زیادی را تجربه می کنند و از سوی دیگر بستری شدن نوزاد در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان یک روی داد پر تنش دیگر برای این والدین می باشد و آنان را با چالش های فراوانی روبرو مینماید و می تواند یکی از ناخوشایندترین تجربیات زندگی برای آنان محسوب شود. این تنش در ارتباط با عواملمختلفی مانند نگرانی در مورد سلامتی و آینده نوزاد، مشاهده شرایط و وضعیت خاص نوزاد، شرایط محیطی بخشمراقبت ویژه نوزا دان ، ج دایی جسمی و عاطفی از نوزا د و تنش وال د ش دن و همچنین ع دم آگاهی از پیش آگهیبیماری می باشد. تنش والدین بر روند تکامل نوزاد و پاسخ به درمان و سیر بهبودی نوزاد و نیز بر کیفیت فرایندوابستگی – دلبستگی مادر و نوزاد و همچنین سلامت جسمی و روانی مادران به عنوان مهم ترین فرد مراقبت دهندهو حمایت کننده از نوزاد، تاثیر گذار است. نتایج پژوهش های مختلف نشان می دهد که کاهش تنش مادر باعثافزایش اعتماد به نفس در توانایی ها و نقش های والدی شده و موجب افزایش حمایت والدین از نوزاد ، کاهشترس و نگرانی و بهبو د رفتار بعد از بستری شدن و قدرتمند کردن آنان در تصمیم گیری های مراقبتی از نوزاد میشود و همچنین باعث افزایش اعتماد و اطمینان به کادر درمانی ، همکاری هر چه بیشتر در مراقبت از نوزاد و درنهایت کاهش مدت و طول بستری نوزاد در بیمارستان و کاهش عوارض ناشی از بستری شدن نوزاد می گردد. باتوجه به لزوم کاهش تنش والدین و شرایط حاکم بر پذیرش نوزاد در بخش های مراقبت ویژه نوزادان و عدم وجودپژوهش های روشنی که بیان کننده تاثیر آمادگی بدو پذیرش بر تنش مادران نوزادان مبتلا به ناهنجاری مادرزادیباشد پژوهشگران بر آن شدند تا پژوهشی با هدف تعیین تاثیر آمادگی هنگام پذیرش بر میزان تنش مادران نوزاداننارس مبتلا به ناهنجاری مادرزادی قلبی در بخش مراقبت ویژه نوزادان در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علومپزشکی شهید بهشتی انجام دهند. این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهد دار بود که در آن به شیوهنمونه گیری در دسترس تعداد ۸۰ مادر از سه بخش مراقبت ویژه نوزادان در دو بیمارستان مفید و مهدیه در طولمدت ۹ ماه انتخاب شدند . در گروه مداخله تا دو ساعت بعد از زمان پذیرش نوزاد در بخش، ابتدا بعد از تکمیلپرسشنامه جمعیت شناسی توسط مادران و پرسشنامه مقیاس ""تنش والدین: واحد مراقبت ویژه نوزادان ""توسطتمام مادران تکمیل شد. سپس بسته آمادگی در گروه مداخله بسته به نیاز مادر و به طور فردی شامل ۱- برقرایارتباط اولیه با مادر ۲- ارائه کتابچه آموزشی در زمینه شرایط و مقررات بخش مراقبت ویژه نوزادان ۳ توضیح درزمینه علائم نوزاد مبتلا به ناهنجاری مادرزادی قلبی و مراقبت های مورد نیاز و و درمان های آن ۴- اجرای تورداخل بخشی بعد از تثبیت وضعیت نوزاد به مدت ۶۰ دقیقه اجرا گردید. در گروه کنترل مادران متناسب با روتینبخش آموزش دریافت کردند . در هر دو گروه پرسشنامه تنش والدین ۶ ساعت و ۲۴ ساعت بعد از اجرای مداخلهنیز تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری اس پی اس اس نسخه ۱۸ و ازمون های آماری توصیفی واستنباطی مور د تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان تنش مادران نوزادان نارس مبتلا به ناهنجاری مادرزادی قلبی پس از اجرای مداخله در ۶ ساعت پس ازپذیرش نوزاد در مقایسه با گروه کنترل در حیطه های ""ظاهر و رفتار نوزاد"" و""ارتباط با نوزادان و وظیفه والدی"" سیر کاهنده داشت (P=۰.۰۰۱). بین دو گروه از نظر نمره تنش بدو پذیرش و ۲۴ ساعت پس از پذیرش تفاوتمعنادار آماری وجود داشت (P<۰.۰۰۱) که نشان دهنده آن بود که با گذشت زمان تنش در گروه مداخله کاهشبیشتر از گروه کنترل در هر چهار حیطه""صحنه و صداها"" و"" رفتار نوزاد ""،"" ارتباط با نوزا د و وظیفه والدی""و ""رفتار کارکنان و ارتباط با آنان"" داشته است. نتایج پژوهش نشان داد که اجرای بسته های آما دگی هنگامپذیرش نوزاد در بخش مراقبت ویژه نوزادان می تواند تنش مادران را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

بخش مراقبت ویژه نوزادان ، تنش مادران ، ناهنجاری مادرزادی قلب ، نوزادان نارس