ذخیره سازی کربن در پارک جنگلی آبیدر سنندج

جنگل های شهری نقش مهمی در کاهش گاز دی اکسید کربن و درنتیجه کنترل تغییر اقلیم دارند، بنابراین کمی سازی مقدار کربن ذخیره شده برای ارزیابی نقش این جنگل در کنترل آلودگی های اتمسفری ضروری است. پژوهش پیش رو به کمی سازی مقدار کربن ذخیره شده در جنگل شهری آبیدر شهر سنندج پرداخت. برای این منظور، از زی توده گیاهی، لاش برگی و علفی موجود در پارک جنگلی و خاک منطقه مورد مطالعه نمونه برداری شد و مورد آزمایش قرار گرفت. براساس نتایج، ذخیره کربن در پارک جنگلی آبیدر درمجموع ۷۲/۱۴۷ تن در هکتار بود. از این مقدار، ۴۰/۲۹ و ۸/۶۶ تن در هکتار به ترتیب مربوط به زی توده سطحی و زیرزمینی درختان بود، درحالی که پوشش علفی و لاش برگ ۱/۰۵۵ تن در هکتار و خاک ۹۷/۷۲ تن در هکتار کربن در خود ذخیره کرده بودند. همچنین، مقدار ذخیره کربن در گونه های درختی مختلف متفاوت بود، به طوری که اقاقیا نسبت به زبان گنجشک، سرو نقره ای و شبه سرو، کربن بیشتری را در زی توده سطحی و زیرزمینی خود ذخیره کرده بود. یافته های این پژوهش می‎تواند در بخش اجرا برای جنگل داری شهری، مدیریت فضای سبز و برنامه‎ریزی شهری به منظور کاهش گازهای گلخانه‎ای مفید واقع شود.

کلیدواژه ها:

اقاقیا ، جنگل داری شهری ، دی اکسید کربن ، زی توده