عوامل موثر در تعاملات فرهنگی و تمدنی مسلمانان و مسیحیان در اندلس(عصر اموی)

پس از شکل گیری حکومت اسلامی توسط پیامبر در یثرب، مدنیت اسلامی نیز پایه گذاری نمادین شد. درپی گسترش اسلام در جزیره العرب، بین النهرین، ایران، روم، مصر، ماوراء النهر، شمال آفریقا و سرانجام جنوب اروپا، تمدن نوپای اسلامی وارد مرحله جدیدی گردید. لذا تلاش بیشتر برای تعاملات فرهنگی و نیز شکوفایی، توسعه و انتقال تمدن اسلامی احساس شد. اسپانیای اسلامی قبل از ورود مسلمانان به لحاظ فرهنگی و تمدنی وضعیت مناسبی نداشت، با استقرار حکومت امویان(۱۳۸-۴۲۲ق)، حاکمان اموی با تدبیر، تسامح و عقلانیت مدنی در صدد شکوفایی تمدن اسلامی در این خطه برآمدند. آنچه در این نوشتار با تکیه بر روش تاریخی برآن تاکید می شود این است که؛ چه عواملی در تعاملات فرهنگی و تمدنی اسلام و مسیحیت در اندلس عصر امویان تاثیر داشته است؟ یافته های تحقیق حاکی از آن است که راز موفقیت امویان اندلس، تکیه برآموزه های دینی، حاکمیت مبتنی بر عقلانیت، تلاش دانشمندان و تسامح و تساهل حاکمان بوده، که رشد و شکوفایی تمدن اسلامی را در پی داشته و به ثبات آن در این منطقه یاری رسانده است.

کلیدواژه ها:

مسلمانان و مسیحیان ، تعاملات فرهنگی و تمدنی ، اندلس ، دوره امویان