مطالعه تطبیقی پوشاک ادیان ابراهیمی در ایران عصر صفوی

پوشاک در ادیان ابراهیمی امری لازم و واجب بوده است ، بدون شک بعد از خوراک، لباس و پوشاک از ضروریات برای ادامه حیات بوده و گذشته از ایجاد حجب و حیا پوشاک می تواند نشان دهنده باورهای مذهبی، فرهنگی و اجتماعی باشد. پژوهش حاضر با بهره گیری از منابع مکتوب تاریخی به بررسی تطبیقی پوشاک ادیان ابراهیمی ایران عصرصفوی پرداخته شده است. روش پژوهش از نوع بنیادی نظری و با روش تطبیقی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای درصدد پاسخ گویی به این پرسش ها می باشد که پوشاک ادیان ابراهیمی در ایران عصر صفوی چه ویژگی ها و اشتراک و افتراقاتی با یکدیگرداشته و آیا می توان در صنعت مد و طراحی لباس امروزی از آن استفاده نمود ؟ یافته و نتایج نشان داد که ادیان ابراهیمی که تاکید بر دین یهود، مسیح و اسلام است، دارای ویژگی ها ی اصلی هستند که در حالت کلی شامل سرپوش، تن پوش، و پای پوش است. و درادامه نتایج مشخص شد که پوشاک زنان و مردان فرق چندانی باهم نداشته مگر دربحث جنس وضخامت لباس و همچنی بحث حجاب زنان و نیز در بین ادیان ابراهیمی دوره صفوی در پوشش اشتراک زیاد و افتراق بسیار جزیی داشته که در اثر بعضی سخت گیری های حاکمان آن دوره بوده است بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش سبک پوشش ادیان این دوره همواره مد نظر طراحان ایرانی بوده است و در طراحی های برند های معروفی چون، پرشه، زرا، و نغمه سبک لباس ادیان ابراهیمی دوره صفوی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

پوشاک ، ادیان ابراهیمی ، ایران عصر صفوی