آسیب شناسی طراحی مانتو در ایران از پس از انقلاب تا دهه ۹۰

هدف از پژوهش حاضر بررسی آسیب ها و مشکلات طراحی مانتو در ایران از شروع انقلاب اسلامی تا دهه ۹۰ بوده است. این مطالعه که اطلاعات آن با روش کتابخانه ای جمع آوری شده در پی پاسخ به این سوال اصلی بوده است که چرا علی رغم گذشت چند دهه از انقلاب اسلامی، همچنان الگو و معیار پذیرفته شده ای از سوی مردم و حاکمیت برای طراحی مانتو و پوشش سر بانوان در ایران وجود ندارد. نتایج این پژوهش که با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی انجام شده نشان می دهد که عوامل مختلفی چون ، نبود برند در زمینه مانتو و سربند، تعطیلی کارخانه های داخلی تولید پارچه، عدم هماهنگی طرح های موجود با فرهنگ ایرانی، نبود مدیریت و نظارت کافی در زمینه طراحی و تولید، عدم تعامل کافی بین حوزه رسانه و حیطه طراحی و مد لباس و عدم استفاده از تکنولوژی های نوین در طراحی و تولید مانتو از جمله مشکلات موجود در این زمینه است. اما به نظر می رسد اساسی ترین امری که برای ورود طرح های داخلی مانتو و سربند به »صنعت« و همچنین شکل گیری مد ایرانی- اسلامی ضروری و حیاتی است حمایت »دولت« از تولید کنندگان و طراحان لباس در ایران می باشد.

کلیدواژه ها:

پوشش زنان پس از انقلاب ، مد ، مانتو ، برند