مقایسه روش آزمون ثبات کلی و مینیموم سازی نرم L۱ در شبکه های میکروژئودزی

برای محاسبه جابه جایی در شبکه های میکروژئودزی کشف نقاط پایدار و ناپایدار از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است، چرا که در این شبکه ها، کشف نادرست نقاط پایدار و ناپایدار به صورت نقص داده ظاهر می شود و جابه جایی های محاسبه شده را زیرسوال می برد. به منظور کشف نقاط پایدار و ناپایدار عموما از دو روش مهم زیر استفاده می شود: الف- آزمون ثبات کلی درشبکه های میکروژئودزی ب- مینیموم سازی نرم L۱ بردار جابه جایی هدف این مقاله مقایسه دو روش فوق و بیان مزیت ها و معایب این دو روش نسبت به هم است که در ادامه شرح دو روش و نتایج حاصل از مقایسه آنها آورده شده است. نتایج نشان می دهد که به طور کلی، استفاده از روش مینیموم سازی نرم L۱ بردار جابه جایی در مقایسه با روش دیگر نتایج قابل قبولی دارد.

کلیدواژه ها:

شبکه های میکروژئودزی ، شبکه های ژئودتیک ، نقص داده ، روش آزمون ثبات کلی ، روش مینیموم سازی نرم L۱ ، برآورد کمترین مربعات