برآورد مقاومت ویژه لایه های سطحی زمین با استفاده از داده های الکترومغناطیسی هوابرد براساس مدل نیم فضا

بررسی های الکترومغناطیسی هوابرد به طور وسیعی برای به نقشه درآوردن اهداف زمین شناسی به کار می روند. کیفیت چنین نقشه هایی اگر داده های بسامد های گوناگون استفاده شود بهتر خواهد بود. در اینجا مجموعه ای از داده های الکترومغناطیسی چندبسامد ی به مجموعه ای از مقادیر مقاومت ویژه ظاهری و عمق مرکزی (عمقی که بیشترین تجمع جریان القایی حاصل از میدان اولیه در آنجا حضور دارد) تبدیل و به صورت منحنی های سونداژ رسم شده اند. این منحنی ها تصویری صاف از مقاومت ویژه عمودی به دست می دهند. در روش حاضر از یک تابع تبدیل c ( یا عمق پوست تعمیم یافته) برای یک سامانه دوقطبی با فاصله سیم پیچ های کوچک در ارتفاع معین از سطح زمین استفاده شده است. ویژگی این تابع این است که برای یک زمین لایه ای یا از نظر مقاومت ویژه الکتریکی یکنواخت، قسمت حقیقی آن، عمق مرکزی، و قسمت موهومی آن مقاومت ویژه ظاهری را برحسب توابعی از بسامد به دست می دهد. بنابراین با داشتن مقادیر مقاومت ویژه و عمق ظاهری برای بسامد های گوناگون، می توان برآوردی از تغییرات مقاومت ویژه با عمق را بدون داشتن یک مدل اولیه به دست آورد. اعمال این روش روی داده های مصنوعی متفاوت نشان می دهد که این روش فقط وجود تغییرات مقاومت ویژه را مشخص می کند اما مقادیر آن را به درستی به دست نمی دهد. همچنین این روش روی داده های واقعی در منطقه کلاته رشم در جنوب شرقی سمنان اعمال شد و مقاطع به دست آمده نشان می دهند که این روش بیشتر برای کارهای شناسایی کاربرد دارد و روش دقیقی نیست.

کلیدواژه ها:

الکترومغناطیس هوابرد ، مدل سازی پیشرو ، مدل نیم فضا ، مقاومت ویژه ظاهری