تاثیر مصرف نسبت های مختلف نیترات به آمونیوم در جذب کاتیون های آهن، منگنز، روی و نیز بر روی رشد گندم آذر۲ در شرایط گلخانه ای

نیترات و آمونیم دو منبع اصلی نیتروژن در تغذیه گیاهی بوده بسته به نوع خاک جهت افزایش رشد گیاه و جذب سایر عناصر غذایی مصرف می شوند چون تاثیر مصرف توام نیترات و آمونیوم با نسبت های مختلف در جذب عناصر آهن، منگنز و روی در خاک آهکی منطقه دیم مورد مطالعه قرار نگرفته است، به همین منظور اثر نسبت های مختلف نیترات به آمونیوم (آمونیوم/ نیترات) در۵ سطح ۰۰/۱۰۰، ۲۵/۷۵، ۵۰/۵۰، ۷۵/۲۵ و۱۰۰/۰۰ در سطوح مختلف آهن (صفر، ۵و۱۰میلی گرم برکیلوگرم)، منگنز(صفر، ۳ و ۶ میلی گرم برکیلوگرم) و روی (صفر، ۱ و۲ میلی گرم برکیلوگرم) به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار و به طور جداگانه برای هر عنصر غذایی آهن، منگنز و روی، در شرایط گلخانه ای مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد اثرات اصلی افزایش میزان های مختلف روی، منگنز و آهن در میزان رشد ریشه و ساقه و برگ اختلاف معنی داری نداشت اما نسبت های  ۲۵/ ۷۵، ۵۰/۵۰ و ۷۵/۲۵ نیترات به آمونیوم در مقایسه با کاربرد نیترات (۰۰/۱۰۰)و یا آمونیوم خالص (۱۰۰/۰۰) و وزن اندام های هوایی و ریشه گندم وجذب عناصر در تیمار های روی و منگنز را به طور معنی داری افزایش داد. بطور مشابه در تیمارهای آهن، نسبت های نیترات به آمونیوم در مقایسه با کاربرد آمونیوم خالص(۱۰۰/۰۰)،  جذب آهن را به طور معنی داری افزایش داد. به عبارت دیگر مصرف هر دو شکل نیتروژن (نیترات به آمونیوم) درمقایسه با مصرف آمونیوم خالص یا صد درصد، در تیمار های آهن، منگنز و روی موجب افزایش رشد ریشه، ساقه و برگ و جذب عناصر غذایی ذکر شده در گندم آذر ۲ گردید. از نتایج این مطالعه چنین استنباط می شود که. با افزایش نسبت نیترات به آمونیوم میزان رشد ریشه، ساقه و برگ افزایش می یابد و هر دو شکل نیتروژن در مقایسه با یک شکل آن (نیترات یا آمونیوم) رشد ریشه، ساقه و برگ، جذب آهن، منگنز و روی را افزایش می دهد که مصرف آمونیم تنها یا بدون نیترات برای رشد گیاه محدود کننده بوده،  رشد ریشه، ساقه و برگ کاهش داده و در جذب آهن، منگنز و روی اثر معنی داری ندارد.