ارزیابی محلول پاشی عناصر ریزمغذی روی و سیلیسیم بر خصوصیات زراعی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی بالنگوی شهری در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی

ب به منظور بررسی تاثیر محلول پاشی دو عنصر روی و سیلسیم بر برخی صفات کمی و کیفی بالنگوی شهری (توده محلی ارومیه)، آزمایشی به صورت کرت­های خرد شده بر پایه بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۹۶-۱۳۹۵ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ارومیه انجام شد. دو محیط دیم و آبیاری تکمیلی به­عنوان عامل اصلی و محلول­پاشی عناصر روی، سیلیسیم و عدم مصرف محلول (شاهد) به­عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. اثر اصلی تیمارهای محیط، محلول­پاشی و برهم­کنش آنها برای اکثر صفات مورد بررسی معنی­دار شد. بیشترین مقادیر کلروفیل، کارتنوئید، پتاسیم و روی برای هر دو محیط در محلول­پاشی روی به دست آمدند. بیشترین میزان کربوهیدرات محلول، فسفر، سیلیسیم برای هر دو محیط در محلول­پاشی سیلیسیم مشاهده شد. محتوی آب برگ برای محلول پاشی عناصر روی و سیلیسیم در هر دو شرایط تنش از لحاظ آماری معنی­دار نبود. بیشترین درصد موسیلاژ به محلول­پاشی سیلیسیم و شرایط دیم تعلق داشت. بیشترین میزان روغن دانه  در محلول­پاشی روی تحت شرایط دیم حاصل شد. مقادیرعملکرد دانه توده بالنگوی شهری در هر دو شرایط دیم و آبیاری برای محلول­پاشی روی (به ترتیب ۳/۶۱۳ و ۳/۶۸۸ کیلوگرم در هکتار) و سیلیسیم (به ترتیب ۳/۶۵۷ و ۷/۶۶۸ کیلوگرم در هکتار) برتر از  عدم محلول­پاشی بود.

کلیدواژه ها:

بالنگوی شهری ، خصوصیات فیزیولوژیکی ، بیوشیمیایی ، موسیلاژ ، روغن دانه