افزایش عملکرد کمی و کیفی گندم دوروم تحت تاثیر باکتری های محرک رشد در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی

به منظور بررسی اثر باکتری های محرک رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد و غلظت عناصر غذایی دانه گندم دوروم، آزمایشی در سال زراعی ۹۶-۱۳۹۵ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ایلام اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گردید. فاکتورهای آزمایش شامل کود زیستی در سه سطح (آزوسپیریلوم برازیلنس Azospirillum brasilense، ازتوباکتر کروکوکوم Azotobacter chroococcum  و عدم تلقیح)، شرایط رطوبتی در دو سطح (آبیاری تکمیلی و دیم) و دو رقم گندم دوروم (ساجی و دهدشت) بود. نتایج نشان داد که آبیاری تکمیلی، تاثیر افزایشی بر عملکرد دانه، عملکرد زیستی و اجزای عملکرد دانه گندم داشت. اثر باکتری های محرک رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد و غلظت عناصر در دانه دو رقم گندم دوروم، معنی دار بود و باکتری آزوسپیریلوم نسبت به باکتری ازتوباکتر برتری بیشتری داشت. نهایتا، بیشترین غلظت نیتروژن (۷۱/۲۰ درصد)، فسفر (۱/۱۳ درصد)، پتاسیم (۷/۳ درصد) در دانه و بیشترین عملکرد دانه (۲۹۲۳ کیلوگرم در هکتار)، عملکرد زیستی (۸۵۶۶ کیلوگرم در هکتار) و شاخص برداشت (۴۲ درصد) ارقام گندم دوروم در شرایط آبیاری تکمیلی توام با تلقیح با باکتری های محرک رشد حاصل گردید.

کلیدواژه ها:

آزوسپیریلوم ، ازتوباکتر ، تنش رطوبتی ، عناصر ، عملکرد دانه ، گندم