مبانی فساد ستیزی در فقه امامیه

فساد عبارت است از خروج از حالت اعتدال که می تواند در ابعاد مختلفی ازجمله : فرهنگ ی ، اجتماعی ، اقتصادی، سیاسی ، ادار ی و... رخ دهد. فساد یکی از مظاهر رفتار ی ضداجتماعی است که مزایایی را خارج از قاعده و برخلاف هنجارهای اخلاق ی و قانونی به مرتکب خود می دهد و در مقابل ، قدرت بهبود شرایط زندگی سایرین را تضعیف می نماید، ازآنجاکه فساد می تواند باعث سقوط و انحطاط یک جامعه گردد؛ بررسی مفهوم، مبانی و آثار و تبعات آن و همچنین بحث فسادستیزی در جامعه اسلامی ضرورت ی اجتنابناپذیر برای علما و محققین آن جامعه می باشد. در پژوهش حاضر مبان ی فساد ستیزی در فقه امامیه با روش توضیحی تحلیلی مورد کنکاش قرار گرفته است ، با بررسی آیات و روایات و کتب فقهی امامیه روشن می گردد که قرآن، سنت ، اجماع و عقل ازجمله مبانی فساد ستیزی در فقه امامیه به شمار می روند. خداوند متعال در آیات متعدد قرآن کریم بحث فساد و عوامل آن را مطرح فرموده و فاسدان را ملامت و مبارزه با فساد را باعث سعادت اخرو ی عنوان فرموده اند. در روایات معصومین علیهم السلام بالاخص بیانات حضرت علی علیه السلام در کتاب شریف نهج البلاغه نیز، فساد حاکمان به عنوان ظلم بر مسلمین تلقی شده و فسادستیزی برا ی کارگزاران نظام امری حتمی و ضروری عنوان شده است .

کلیدواژه ها:

مبانی فساد ، فساد ستیزی ، فقه امامیه ، شفافیت ، مبارزه با فساد