جرم شناسی فساد اداری و سازمانی در پرتو دو مفهوم شفافسازی و فسادستیزی

اندیشه و تامل در سیر تحولی تاریخ آشکار ساخته است که هرچند فساد و تخلفات اداری و سازمانی از ابتدای شکل گیری موسسات و سازمانها از مسائل مبتلابه جوامع انسانی بوده، در گذر زمان به سبب پیچیدگی ها و ورود متغیرهای گوناگون ابعاد خاصی یافته است . ازاین رو شناخت عوامل ایجادکننده و زمینه ساز، راهکارها و شیوههای پیشگیری و مقابله با این پدیده با استفاده از روشهای علمی و کمی و کیفی از اهمیت ژرفی برخوردار می باشد. ازاین رو مواجهه با پدیده فساد به دلیل کثیرالوجه بودن آن نگرشی سیستمی و نوینی را می طلبداساسا. جرائم فساد اداری تهدیدی برای امنیت اداری و سازمانی حکومت ها بشمار می روند و این خود مهم ترین دلیل برای درگیری بیش ازپیش نهادهای اداری و قضایی و امنیتی در سطح ملی در امر قانونگذاری و کنترل و پیشگیری از جرائم اداری در راستای شفافیت و فساد زدایی است . شفافسازی در هر دو عرصه ملی و فراملی می تواند و باید برای مقابله با فساد اداری مورد استفاده قرار می گیرد چراکه لازمه رشد و توسعه همه جانبه جامعه ، داشتن سازمانهای سالم و پویاست . در این مقاله بر آنیم تا به روشی توصیفی تعامل دو مقوله جرم شناسی فساد اداری و کنشگران نوین آن را در پرتو ارتباطی پیوسته بین دو مفهوم فسادستیزی و شفافسازی بررسی نماییم طبیعتا. کنترل فساد اداری در حوزه اختیارات سازمان بازرسی کل کشور و شفافسازی و فسادستیزی در اختیار نهادهای بالادستی قانونگذاری و اجرایی و قضایی می باشد. چنین رویکردی ضمن مطالبه اجماع میان متولیان اجرایی این حوزهها، همگرایی محققین و دکترین این زمینه ها را نیز موجب می گردد.

کلیدواژه ها:

جرم شناسی فساد اداری ، رسانه ها و شبکه های جمعی ، کنشگران نوین فسادستیزی ، تقارن شفاف سازی و فسادستیزی