راهبردهای مبارزه با فساد اداری؛ بازنگری در مدلها و رویکردها

فساد اداری به معنی سوءاستفاده از قدرت به امانت داده شده برای منافع شخصی بوده و تمامی سازمانهای دولتی و عمومی در تمام کشورها اعم از توسعه یافته و درحالتوسعه با انواع این پدیده دست به گریبان بوده و با روشهای مختلف ، سعی در کمینه نمودن آن دارند. پرواضح است که هرگونه فساد، در هر سطحی ، ازجمله موانع رشد و موفقیت سازمانها بوده و با رویکردهای مختلف و متفاوت که منبعث از فرهنگ ملی و سازمانی آنها و نیز متاثر از نوع نگرش و معرفت شناسی مدیران و مشاوران آنها می باشد، با طرحریزی راهبردهای گوناگون سعی در کاهش فساد و ارتقای تعالی سازمانی دارند. کشور ایران در ارزیابی های سازمان شفافیت بین الملل (شاخص (CPI از وضعیت مناسبی برخوردار نبوده و این امر ضرورت بهرهگیری از راهبردهای اثربخش را مضاعف می نماید. استراتژی مبارزه با فساد را مجموعه ای از قوانین ، قواعد و خط مشی های سازمانی تعریف نمودهاند که باهدف شناسایی ، پیشگیری و تنبیه مدیران فاسد استفاده می شوند. بسیاری از استراتژیهای مبارزه با فساد، ریشه در مدلهایی دارد که چگونگی مبارزه با فساد را طرح می کنند. در این مقاله سعی بر این بوده است تا با روش مروری، برخی از راهبردهای مقبول بین المللی و نیز برخی راهبردهای معرفی شده توسط پژوهشگران ارزشمند کشور که با مطالعات میدانی و با لحاظ فرهنگ ملی و بومی کشورمان، راهبردهای اثربخشی را احصاء نمودهاند، با توجه به ظرفیت موجود، به طور خلاصه و کاربردی معرفی گردند.

کلیدواژه ها:

راهبرد ، فساد اداری ، مدل ، رویکردها ، راهبردهای مبارزه با فساد اداری