تعیین شیوع الکتروفیزیولوژیک آناستوموز مارتین گروبر در افراد عادی

هدف: ارتباط بین اعصاب مدیان و اولنار در ساعد که آناستوموز مارتین-گروبر نامیده می شود، توسط مطالعات آناتومیک و یا الکترودیاگنوستیک قابل اثبات است. دانش این آناستوموز از اهمیت ویژه ای در ضایعات محیطی اعصاب مدیان و اولنار برخوردار است. بنابراین در قدم اول -به عنوان هدف اصلی- شیوع این آناستوموز در جوامع مختلف باید تعیین گردد. مطالعه اخیر در بیمارستان شهدای تجریش در سال ۱۳۸۱ انجام شده است. روش بررسی: مطالعه در یک گروه ۱۰۶ نفری (۲۱۲ دست) که از نظر اعصاب محیطی دست ها کاملا سالم بودند، انجام گرفت و افراد دارای بیماری های CTS، نوروپاتی اولنار و پلی نوروپاتی از مطالعه حذف شدند. تحریک Supramaximal روی اعصاب مدیان و اولنار در قسمت های پروگزیمال و دیستال داده و CAMP از عضلات A.P.B و A.D.M و F.D.I ثبت شد. کرایتریای تشخیصی آناستوموز شامل: ۱- ارتفاع موج CAMP از عضله A.P.B و تحریک مدیان در قسمت پروگزیمال;le دیستال؛ ۲- ارتفاع موج CAMP از عضله A.D.M و تحریک اولنار در قسمت دیستال < پروگزیمال؛ ۳- ثبت negative CAMP از عضلات F.D.I یا A.D.M و با تحریک عصب مدیان در آرنج. یافته ها: در این مطالعه ۲۱۲ بازو (۵۰ درصد راست و ۵۰ درصد چپ) مورد بررسی قرار گرفت. متوسط سنی بیماران ۲۶ سال بود و شامل محدوده ای بین ۱۵ تا ۴۵ سال می شد و ۵۲ نفر از بیماران زن بودند. ۱۱ نفر از ۱۰۶ بیمار مورد مطالعه براساس معیارهای تشخیصی، دارای آناستوموز بودند که شیوع ۳/۱۰ درصد را شامل می شود. نسبت زن به مرد نیز ۴/۷ است. نتیجه گیری: براساس این مطالعه شیوع آناستوموز حدودا ۱۰ درصد است؛ در حالی که در آخرین مطالعات دیگر شیوع آن ۳۴-۳۱ درصد گزارش شده است که برای اثبات آن لازم است مطالعات دیگری در سطح وسیع تری از جامعه به انجام برسد.

کلیدواژه ها:

Martin-Gruber anastomosis (MGA) ، Compound muscle action potential (CAMP) ، Nerve conduction study (NCS) ، Carpal tunnel syndrome (CTS) ، آناستوموز مارتین-گروبر ، پتانسیل عمل مرکب عضلانی ، مطالعه هدایت عصبی ، سندرم کانال مچ دستی