مقایسه شاخص های تنفسی گفتار در کودکان فلج مغزی نوع اسپاستیک وکودکان عادی

هدف: مقایسه شاخص های تنفسی گفتار در مراحل مختلف، از جمله: میانگین حجم جاری، حجم حیاتی و حجم آواسازی در کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک و مقایسه این شاخص ها با کودکان طبیعی و بکارگیری میزان این تفاوتها در برنامه ریزیهای دقیق تر گفتار درمانی، اصلی ترین انگیزه این تحقیق بوده است.   روش بررسی: تحقیق حاضر به روش مقطعی مقایسه ای و از نوع مورد–شاهدی است. با بکارگیری روش هدفمند و غیر تصادفی، بیست نفر کودک دختر و پسر فلج مغزی نوع اسپاستیک ۱۲-۵ ساله بعنوان بیمار و بیست نفر کودک عادی دختر و پسر با روش همتاسازی و جور کردن به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. بررسی پرونده سلامتی گذشته و آزمونهای اولیه بالینی و پاراکلینیکی مناسب برای همسان سازی و لحاظ معیارهای ورود و خروج از تحقیق و همچنین آزمونهای رادیولوژیکی ریه و آزمونهای خونی در جهت رد امکان هر گونه بیماری احتمالی زمینه ای ریوی وسیستمیک در هر دو گروه انجام پذیرفت. متغیرهای حجم جاری، حجم حیاتی و حجم آواسازی در گروه های نمونه و شاهد با استفاده از دستگاه کامپیوتری رسپیرومتر که ساخت و هنجار شده در مرکز تحقیقات دانشگاه گلاسکو انگلستان است سنجیده شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفت.   یافته ها: تفاوت معنی داری در متغیرهای میانگین حجم جاری، حجم حیاتی و حجم آواسازی بین گروه های مورد و شاهد وجود داشت (۰/۰۰۱>P). بدین صورت که این شاخص ها در افراد بیمار بطور متوسط ۳۴% کمتر از افراد سالم بود.   نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، شاخصهای تنفسی گفتار در کودکان فلج مغزی اسپاستیک کاهش محسوسی داشته و این امر باید در برنامه ریزی دقیق و مشخص توانبخشی و گفتاردرمانی این کودکان مد نظر بوده و بکار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

Tidal volume ، Phonatory volume ، Vital capacity ، Spastic cerebral palsy ، Respiratory measures ، میانگین حجم جاری ، حجم حیاتی ، حجم آواسازی ، شاخص های تنفسی ، فلج مغزی اسپاستیک