مقایسه اولتراسونیک تغییرات ضخامت عضلات شکم در وضعیت های مختلف در مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی و مردان سالم

هدف: مقایسه تغییرضخامت عضلات شکم در وضعیتهای مختلف نشسته در مردان سالم و مردان مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی با استفاده از سونوگرافی هدف این مطالعه می باشد. روش بررسی: در این مطالعه مورد–شاهدی ۲۰ مرد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی از مراجعین کلینیک های فیزیوتراپی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی و ۲۰ مرد سالم به صورت ساده و در دسترس و با لحاظ کردن معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. ضخامت عضلات عرضی شکم، مایل داخلی، مایل خارجی و راست شکمی در سمت راست توسط سونوگرافی نوع B    (۷.۵ مگاهرتز خطی) در وضعیت های طاقباز (وضعیت۱)، نشسته روی صندلی (وضعیت۲)، نشسته روی توپ ژیمناستیک (وضعیت۳) و نشسته روی توپ ژیمناستیک با بلند کردن پای چپ از روی زمین (وضعیت۴) در انتهای دم و بازدم در دو گروه اندازه گیری شد. داده های حاصل با استفاده از آزمونهای تی زوجی و مستقل مورد مقایسه و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: ضخامت عضلات عرضی شکم و مایل داخلی در هر ۴ وضعیت و عضله راست شکمی فقط در وضعیت ۴ در هر دو گروه سالم و بیمار در انتهای بازدم بیشتر از دم بود (۰/۰۰۱>P). تغییرات ضخامت عضلات عرضی شکم، مایل داخلی و راست شکمی در مقایسه وضعیتهای ۳ با ۲، ۴ با ۲ و ۴ با ۳ و عضله مایل خارجی فقط در مقایسه وضعیتهای ۴ با ۲ و ۴ با ۳ در هر دو گروه سالم و بیمار در دو حالت دم و بازدم معنادار شد  (۰/۰۰۱>P). ضخامت عضله عرضی شکم افراد سالم در وضعیت۴ بیشتر از افراد بیمار (۰/۰۰۱>P) و ضخامت عضله راست شکمی افراد بیمار در وضعیت۴ بیشتر از افراد سالم بود (۰/۰۱=P). نتیجه گیری: عضلات شکم به تغییرات پاسچر پاسخ می دهند و این عضلات با کاهش ثبات وضعیت نشسته به طور خودکار وارد عمل می شوند. در بیماران کمردردی فعالیت عضله عرضی شکم کاهش یافته و فعالیت عضله راست شکمی افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

Abdominal muscles ، Ultrasonography ، Posture ، Non-specific chronic low back pain ، عضلات شکمی ، سونوگرافی ، پاسچر ، کمردرد مزمن غیراختصاصی