بررسی اثرات فوقروانکننده مبتنی بر پلی کربوکسیلات اتر بر روی مشخصات مکانیکی بتن

با توسعه فناوری بتن این امکان فراهم شده است تا بتوان بتن های توانمندی تولید نمود که کارایی و مقاومت فراتر از بتن معمولی داشته باشند. روانکننده که به عنوان یکی از پرکاربردترین افزودنی های بتن شناخته می شود شامل سه دسته روانکنندههای نفتالینی ، لیگنوسولفوناتی و کربوکسیلاتی می باشد. در این پژوهش اثر روانکننده بر پایه پلی کربوکسیلات اتر در مخلوط بتن روی خواص مکانیکی بتن تازه و سخت شده بررسی شده است . برای این منظور از ۸ طرح اختلاط با مقادیر ثابت ماسه ، شن و سیمان و مقادیر متغیر آب و ماده افزودنی روانکننده استفاده گردیده است . نقش جایگزینی درصدهای مختلف ماده افزودنی پلی کربوکسیلات اتر (۰% ، ۲,۰% ، ۴,۰% ، ۵,۰% ، ۶,۰% ، ۸,۰% ، ۱% ، ۵,۱%) با آب بر روی مقاومت فشاری و کششی و مدول الاستیسیته بتن برای نمونه های ۷، ۱۴ و ۲۸ روز، مورد ارزیابی قرار گرفته است . بر اساس نتایج به دست آمده، با افزایش مقدار ماده افزودنی ، مقادیر مقاومت فشاری، کششی و مدول الاستیسیته نسبت به بتن شاهد افزایش می یابد. به عنوان نمونه مقاومت فشاری بتن حاوی ۶,۰ درصد ماده افزودنی در سن ۲۸ روز در مقایسه با بتن شاهد ۳,۲۸ درصد افزایش می یابد. با بررسی درصدهای مختلف ، درصد بهینه ماده افزودنی برای بهبود مشخصات مکانیکی بتن برابر ۴,۰ درصد تعیین شده است .

کلیدواژه ها:

بتن ، پلی کربوکسیلات اتر ، مقاومت کششی ، مقاومت فشاری ، مدول الاستیسیته