مروری بر شبکه های حسگر بیسیم زیر آب

شبکه حسگر بی سیم زیر آبی (UWSN) اکنون یک زمینه پژوهشی داغ در دانشگاه و صنعت میباشد که همراه با کاربردهای زیرآبی همانند رهگیریاقیانوسی و کاوش در بستر دریا است. به کار گیری UWSN ها شامل محدودیتها و چالشهای زیادی میباشد ؛ تداخل بالای اقیانوس و نویز، تاخیرانتشار زیاد، پهنای باندکم ،توپولوژی شبکه پویا از آن جمله می باشد. مخابرات زیر آب از طریق کابلهای ارتباطی یک فناوری رقابتی مانده است وهزینه گسترش شبکه حسگر زیر آب (UWSN) همچنان بسیار زیاد می باشد و به عنوان یک جایگزین، مخابرات بی سیم زیر آب پیشنهاد شده است. یکپروتکل مسیریابی می تواند به طور موثری داده ها را از گره منبع به گره مقصد در شبکه انتقال دهد. در این مقاله پروتکل های مسیر یابی برای UWSN هامورد بررسی قرار گرفته و مروری بر مخابرات آکوستیک و مغناطیس القایی که برای شبکه زیر آبی بیشترین استفاده را دارند ارائه می دهد. پژوهشهایاولیه نشان داد که مخابرات فرکانس رادیویی (RF) و مغناطیس القایی (MI) نرخ داده بیشتری در مخابرات میدان نزدیک بدست میآورد. مخابرات نوریهنگامی که محدود به موقعیت یابی در مسیر دید باشد، عملکرد مناسبی دارد. مخابرات آکوستیک اجازه برد طولانی انتقال را میدهد. هر چند از تلفاتانتقال و اعوجاج سیگنال متغیر با زمان،که وابسته به محیط است در امان می باشد. عوامل محیطی شامل شوری، دما، فشار، عمق فرستنده و گیرنده ها وهندسه محیط می شود. مخابرات آکوستیک برای کاربردهایی استفاده می شوند که نیاز به برد ارتباطی طولانی دارند در حالی که مخابرات مغناطیسالقایی برای ارتباط بی درنگ استفاده می شود. پروتکل های مسیر یابی کنونی به سه گروه پروتکل های مبتنی بر انرژی، پروتکل های مبتنی بر داده ها وپروتکل های مبتنی بر اطلاعات جغرافیایی دسته بندی می شوند. این مقاله، به مرور پروتکل های مسیریابی زیر آبی که در سالهای اخیر ارائه شده اندمی پردازد و مزایا و معایب هرکدام را ارئه می دهد. علاوه بر همه موارد مذکور، تبادل بین ویژگی های زیرآبی، فناوری های مخابرات بی سیم و کیفیتارتباطی مشخص می گردد.

کلیدواژه ها:

شبکه حسگر بی سیم زیر آب ، پروتکل مسیر یابی ، مبتنی بر انرژی ، انتشارآکوستیک