بررسی تاثیر نانوذرات اکسید نیکل بر استرس اکسیداتیو سلولی در ماهی Carassius auratus

پرکاربردترین نانوذرات، نانوذرات اکسیدفلزی هستند که باتوجه به کاربرد گسترده در حیطه های مختلف و افزایش انتشار آنها، تاثیر بالقوه ای بر محیط زیست و موجودات آبزی دارد. این تاثیر به واسطه افزایش نسبت سطح به حجم آنها، افزایش واکنش پذیری شیمیایی و زیستی می گردد که منجر به افزایش تولید رادیکال های آزاد، اختلال در اکسیداسیون و احیاء و بروز آسیب اکسیداتیو و بیماری می گردد. این پژوهش با هدف بررسی اثر اکسیدانی نانوذره اکسیدنیکل در ماهی Carassius auratus می باشد که می تواند افق جدیدی را در رابطه با چالش های موجود در محیط های آبی باز نماید. گروه های مورد مطالعه شامل گروه شاهد، گروه تیمار با نانوذره اکسیدنیکل (۳۰میلی گرم) می باشد. هر تیمار با سه تکرار هرکدام شامل ۱۲ماهی در هر تکرار بودند. پس از پایان دوره نمونه های کبد جدا و جهت بررسی آسیب های اکسیداتیو جمع آوری شدند. سطح تام آنتی اکسیدان، MDA، گلوتاتیون و آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز، گلوتاتیون S- ترانسفراز و سوپراکسیددیسموتاز در تمام گروه ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که تیمار با نانوذره اکسید نیکل سبب کاهش سطح آنتی اکسیدان تام و افزایش سطح MDA در گروه تیمار با نانوذره اکسید نیکل شد. این نتایج شواهد محکمی از القای استرس اکسیداتیو سلولی ناشی از قرار گرفتن در معرض نانوذره اکسید نیکل را نشان داد. همچنین با مقایسه تیمارهای کنترل و تیمار نانوذره اکسیدنیکل می توان چنین نتیجه گرفت که رویارویی بلندمدت با نانوذره اکسید نیکل می تواند موجب تشدید آسیب های اکسیداتیو واردشده به بافت کبد ماهیان گردد.

کلیدواژه ها:

لوتاتیون ، کاتالاز ، استرس اکسیداتیو ، نانوذره نیکل اکسید ، ماهی Carassius auratus