بررسی خاصیت سیتوتوکسیک عصاره های آبی و هیدروالکلی گیاه شیرین بیان (Glycyrihiza glabra L.) بر رده سلولی DU-۱۴۵

چکیده سرطان پروستات دومین سرطان شایع در مردان پس از سرطان پوست محسوب می گردد. تاکنون گیاهان دارویی متعددی شناسایی شده اند که دارای ویژگی های ضد سرطانی می باشند. گیاه شیرین بیان با نام علمی Glycyrihiza glabra L. متعلق به خانواده Fabaceae، دارای گیاهان علفی چندساله با سه گونه در ایران است. عصاره ریشه آن در سراسر دنیا کاربرد وسیعی در پزشکی، صنایع غذایی، دخانیات و صنایع دیگر دارد. در این پژوهش خاصیت سایتوتوکسیک عصاره های آبی و هیدروالکلی ریشه شیرین بیان بر سرطان پروستات انسانی (DU۱۴۵) با روش رنگ سنجیMTT  مورد مطالعه قرار گرفت. ریشه شیرین بیان از طریق مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان تهیه گردید. سپس عصاره های آبی و هیدروالکلی از این گیاه تهیه شد. رده ی سلولی  DU-۱۴۵در محیط کشت RPMI-۱۶۴۰ حاوی ۱۰% سرم گاوی در انکوباتور با ۵% CO۲ کشت داده شد و تحت غلظت های مختلف عصاره های آبی و هیدروالکلی طی ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت انکوبه شد. از روش MTT برای محاسبه درصد بقاء سلول ها در حضور و فقدان عصاره ها استفاده شد و جذب نوری توسط دستگاه الایزا با طول موج ۵۴۰ نانومتر خوانده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS بررسی گردیدند (۱۲=N، ۰۵/۰=P-value*). نتایج نشان دهنده کاهش  درصد بقاء سلول ها بود که با استفاده از روش MTT محاسبه گردید. نتایج حاصل از این مطالعه بیان می کند که احتمالا عصاره ی آبی و هیدروالکلی گیاه شیرین بیان تا حدودی دارای اثر سیتوتوکسیک می باشند. همچنین در عصاره آبی این گیاه با غلظت های کمتر از ۱۰۰ به دلیل وجود ترکیبات ترپنی کاهش اثرات سایتوتوکسیک دیده شد.

کلیدواژه ها:

سیتوتوکسیک ، گیاه شیرین بیان ، رده سلولی