بررسی تاثیر A۳۶۶‎ (مهارکننده آنزیم G۹a) بر پتانسیل استئوژنیک سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان رت

سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs)، سلول های بنیادی چندتوانی هستند که پتانسیل تمایز به دودمان های بافت همبند را داشته و ویژگی های منحصربه فردی از قبیل تعدیل سیستم ایمنی و ترشح فاکتورهای رشد را دارند. آنزیم هیستون متیل ترانسفراز G۹a یکی از فاکتورهای دخیل در کنترل رفتار و ویژگی بسیاری از سلول های بنیادی می باشد. از این رو، بررسی نقش G۹a در کنترل رفتار و پتانسیل MSCs دارای اهمیت می باشد. MSCs از مغز استخوان رت استخراج شده و در محیط آزمایشگاهی کشت شدند. سپس با استفاده از فلوسایتومتری بیان مارکرهای CD۷۳ و CD۹۰ و عدم بیان مارکر CD۴۵ در سلول های استخراج‎شده بررسی شد. سپس MSCs مشتق از مغز استخوان (BM-MSCs) در پاساژ سوم با استفاده از غلظت های مختلف A۳۶۶ (یک مهارکننده اختصاصی آنزیم G۹a) تیمار شدند. میزان تمایز به استخوان BM-MSCs تیمارشده با A۳۶۶، با استفاده از بررسی فعالیت آلکالین فسفاتاز و رنگ‎ آمیزی الیزارین رد و نیز بیان ژن های استخوانی تعیین شد. BM-MSCs به صورت چسبنده رشد کرده و مورفولوژی فیبروبلاستی/ستاره ای داشتند. همچنین بیش از ۸۵ درصد سلول ها برای دو مارکر CD۷۳ و CD۹۰ مثبت بوده و مارکر CD۴۵ را بیان نمی کردند. همچنین تیمار BM-MSCs با غلظت ۱، ۳ و ۵ میکرومولار از A۳۶۶ موجب کاهش پتانسیل تمایز سلول ها به سمت سلول های استخوانی شد. A۳۶۶ به عنوان یکی از تنظیم کنندگان اپی ژنتیکی، پتانسیل تمایز به استخوان را کاهش می دهد. استفاده از این تنظیم کننده ها برای درمان سرطان، ممکن است ترمیم و هومئوستازی بافتی را تحت تاثیر قرار دهد.

کلیدواژه ها:

آنزیم G۹a ، اپی ژنتیک ، استئوژنز ، سلول های بنیادی مزانشیمی ، A۳۶۶‎