بررسی ناامنی غذایی در دوران همه گیری بیماری کووید - ۱۹ و عوامل مرتبط به آن در خانوارهایساکن در استان سمنا ن

سابقه و هدف: بیماری همه گیر کرونا ویروس (COVID-۱۹) ، ناشی از ویروس SARS-CoV-۲ بمانند همه بیماری هایعفونی عواقب شدید ی را بر روی سلامتی و امنیت غذایی مردم تحمیل کرده است . عوارض ثانویه و اثرات کووید ۱۹ بیشتر ازیک بیماری عفونی است این بیماری، وضعیت اقتصادی و اجتماعی سراسر جهان را تحت تاثیر قرار داده است .مواد و روش ها: اطلاعات این مطالعه مقطعی – تحلیلی با استفاده از شرایط گذشته نگر و در حال حاضر با استفاده از پرسشنامهمورد استفاده توسط پاکروان و همکارانش به صورت مجازی تکمیل گردید .آیتم های این پرسشنامه با استناد از مطالعاتجهانی در مورد بیماری های با همه گیری جهانی در ارتباط با امنیت غذایی و تنوع غذایی و همچنین مشاوره با متخصصین اینامر تهیه و اعتبار سنجی شده است، بر روی ۲۳۱ خانوار ساکن استان سمنان در دوران بیماری کووید- ۱۹ جمع آوری شده است.همچنین، سایر پرسشهای مورد نظر شامل ویژگی های اقتصادی و اجتماعی به منظور دستیابی به اهداف مطالعه و براساسپیشینه پژوهشهای مرتبط به پرسشنامه استاندارد امنیت غذایی افزوده شده است .شاخص تنوع رژیم غذایی خانوار (HDDS)به منظور ارزیابی دسترسی خانوار به مواد غذایی مختلف و با استفاده از مصرف گروههای غذایی محاسبه گردید .یافتهها: تحلیل توصیفی تمامی عوامل اقتصادی- اجتماعی نشان میدهد که ۸۸ درصد از سرپرستان خانوار مرد و تنها ۱۲درصد آ نها زن هستند. اکثر سرپرستان خانوار دارای تحصیلات دانشگاهی )حدود ۶۴ درصد( و ۲۱ درصد از آنها دارای مدرکدیپلم بودند. از کل نمونه، حدود ۷۳ درصد شاغل و ۲۱ درصد بازنشسته بودند. وضعیت شغل مادران نشان می دهد که حدود۵۴ درصد از آنها به فعالیت های خانگی )به عنوان خانه دار( و ۳۹ درصد در خارج از خانه مشغول بوده اند. تقریبا ۷۸ درصد ازخانوارهای شرکتکننده خانه شخصی داشتند و ۵۷ درصد آنها هیچ گونه پسانداز شخصی در بانکهای دولتی و خصوصینداشتند. در نهایت، ۷۱ درصد از خانوارهای پاسخگو هیچ گونه حمایت یارانه ای از قبیل بسته های مالی یا غذایی دریافت نکردهاند.بررسی عوامل مستمر در پژوهش حاضر نشان داد که میانگین سنی سرپرستان خانوارهای شرکت کننده ۴۶ سال و مسنترینسرپرست خانوار ۸۳ سال بوده است. حداکثر و کمترین بعد خانوارها به ترتیب ۸ و ۱ و میانگین بعد ۳.۴ بوده است.نتیجه گیری: نتایج مدل کمی نشان داد به جز وضعیت شغلی سرپرست خانوار، پسانداز شخصی، اعضای تحصیل کرده درونخانوار، اعضای شاغل درون خانوار، همه عوامل با امنیت غذایی ارتباط معنیداری داشتند (۰۵ / ۰P<). این نتایج نشان داد کهارتباط هر یک از عوامل اجتماعی-اقتصادی با سطح امنیت غذایی با توجه به زمان همهگیری، وضعیت محیطی و تابآوریخانوارها میتواند متفاوت باشد

کلیدواژه ها:

COVID-۱۹ ، امنیت غذایی ، ناامنی غذایی ، عامل اجتماعی-اقتصادی